't Was even zoeken naar de goede foto's die ik vervolgens heel knullig met ons goedkope cameraatje met kuren herfotografeerde, maar hier zie je in vogelvlucht mijn 'haarontwikkeling', tot ik ongeveer 23 jaar was. Met sprongen van een jaar of vier, vijf zie je het veranderen. Een foto van de situatie van nu wil ik niet eens maken, laat staan publiceren. Mijn dikke, gemakkelijke, krullerige haar, waar ik altijd blij mee was, is in rap tempo veranderd in een dun, pluizig, grijzig en vormloos bosje. Leve prednison en consorten! Hieperdepiep hoera.
Het doet echt pijn, maar er is kans dat dit alles weer herstelt. Voorlopig slik ik nog wel jáááren die pillen en moet ik maar hopen dat er nog wat haren overblijven en dat ik dan niet al helemaal grijs ben geworden. Alhoewel, grijs haar kan ook heel mooi zijn.
Ondertussen probeer ik er niet te veel aan te denken, sleep ik mezelf af en toe naar de kapper en masseer ik me arm aan crèmespoeling en hair-repair en meer van dat soort goedjes. Maar dat helpt natuurlijk niets.
Het doet echt pijn, maar er is kans dat dit alles weer herstelt. Voorlopig slik ik nog wel jáááren die pillen en moet ik maar hopen dat er nog wat haren overblijven en dat ik dan niet al helemaal grijs ben geworden. Alhoewel, grijs haar kan ook heel mooi zijn.
Ondertussen probeer ik er niet te veel aan te denken, sleep ik mezelf af en toe naar de kapper en masseer ik me arm aan crèmespoeling en hair-repair en meer van dat soort goedjes. Maar dat helpt natuurlijk niets.
Maar ach, het is maar haar. Het kan nog veel erger. Ik ken zat vrouwen (en mannen) met minder haar. Met meer pijn en verdriet. Er is zoveel moois en goeds in mijn leven. En o ja, het gaat niet om het uiterlijk, maar om het innerlijk. Maar toch. Maar toch.
Ik houd me vast aan de belofte voor de toekomst: het lijden van de tegenwoordige tijd weegt echt niet op tegen de heerlijkheid die komt. En dat helpt echt beter dan de duurste crèmespoeling!
8 opmerkingen:
Oh, je hebt heel mooi haar hoor! ik heb glad, dun en piekerig haar..(en grijs vanaf mijn 27tigste, maar dat verbloem ik met henna).
Heb je al eens geprobeerd om helemaal géén shampoo en conditioner te gebruiken? Dit heet in het engels no-shampoo en je kunt er veel over vinden op het internet. Ik doe het al heel lang en meestal zit mijn haar prima. Ik ben er mee begonnen omdat ik erge allergie tegen zeep e.d. bleek te hebben. Nu heb ik veel dikker haar gekregen, maar of dat daar van komt? Ik vermoed het.. Je hebt de eerste twee maanden wel last van vet haar, maar als je het lang hebt kun je het opsteken of ineen staart dragen of zo. Daarna stabiliseerd het zich en wordt het beter.
Raar verhaal? Ik vond dat ik het je toch even moest vertellen. In shampoo ed. zitten allerlei chemicaliën en dat is niet zo bevordelijk voor de haargroei. Uiteindelijk slik je al chemicaliën genoeg... Ik hoop dat het beter zal gaan met je en dat je de medicijnen in de kast kunt laten!
Groetjes mama lieveheersbeestje.
Je blog maakt me verdrietig; ik proef je tranen tussen de regels door. Wat een prachtige bos haar had je, Lydia. Wat moeilijk moet het zijn om door je ziekte je haar te zien en voelen veranderen. En ja, iedereen kan zeggen en je kunt tegen jezelf zeggen dat het niet om het uiterlijk gaat, dat er mensen zijn met minder haar, dat er heel veel moois in je leven is, maar toch ... kan het anders voelen en je verdrietig maken. Ook al hebben uitzicht op dat waar inderdaad de duurste cremespoeling niet tegenop kan. Ik geef je in ieder geval een dikke digitale knuffel, komt 'ie ... Heb je 'm ontvangen? Trusten!
Wat een mooi en kwetsbaar logje. Dapper hoor.
Ik sluit me helemaal bij Willy aan... van verdrietig worden tot de knuffel...
Alle argumenten dat het 'erger' kan of dat er zoveel goeds is (en dat is natuurlijk ook wel zo)... Het is gewoon ontzettend moeilijk om te moeten zien hoe je verandert door je ziekte, je medicijnen.
Wat moet ik nou zeggen? Al vier keer ben ik opnieuw begonnen omdat het allemaal zo nietszeggend is.
Ik sluit me maar aan bij de mooie woorden van Willy, die het veel beter verwoorden kan .
groetjes(en liefs),
Franca.
kan me ook vinden in de woorden van willy... ja, het is 'maar' haar, maar het is wel jouw haar... en ik volg je helemaal in je gevoelens errond...
mijn haar is ook ontzettend uitgedund door de behandelingen die ik moest ondergaan, ik hoop nu op een eventueel herstel?!
maar jij nzit nog wel een tijdje aan die pillen hé, ... ik wens je berusting en zend je een dikke knuffel
Helpt het als ik met je meevoel? Ik vind het zo mooi wat je aan het eind zegt. Moest daarbij direct denken aan een tekst waar ik in een spannende tijd veel aan had: "maar ik tel mijn leven niet en acht het niet kostbaar voor mijzelf, als ik slechts mijn loopbaan mag ten einde brengen". Knap dat je er zo over kunt schrijven. Heel veel sterkte!
Gelukkig maar dat ons uitzicht uitkijkt naar het beste wat nog moet komen, maar dat neemt niet weg dat we dan hier op aarde maar alle hobbels en teleurstellingen zonder tranen moeten ondergaan. Het doet pijn om je mooie haren te zien uitdunnen en slap te zien worden. Ik zou er ook verdrietig (en wanhopig) van worden! Ik hoop maar voor je dat het zich nog herstelt t.z.t. En heeft bv je kapper geen 'oplossing'? Bijv. een spoeling om het wat minder grijs te maken?
Een reactie posten