Taalfanaten

Wij van De Pollen zijn taalfanaten. Grote Pol en ik in ieder geval. We verbeteren wat af. Kunstpol is erg creatief en brouwt misschien ook daarom de vreemdste zinnen. 'Ik heb niet zin in iets veels, maar in iets weinigs - chips of een snoepje.' Hij heeft een goed excuus: 'Ja, maar ik heb dyslecdinges, hoor!', maar dat is nog niet officieel bevestigd en als hij dat onverhoopt toch niet heeft, dan is ie wel dusluuktisch. Maar hij heeft tóch een behoorlijk taalgevoel. En Parapol ook best. Maar de juiste werkwoordspelling gebruiken is in de ogen van De Polletjes onbelangrijk. En dat is ons, volwassen Pollen, een doorn in het oog.

Ik vertelde dat ik in groep 7 een snoepje had beloofd aan diegene die een werkwoord kon verzinnen waarbij de hij-vorm in de tegenwoordige tijd niet op een t eindigt. Naast hij is, natuurlijk, want dat zou te simpel zijn. En jawel hoor, er zijn best werkwoorden die dan niet op een t eindigen. Kunstpol, jaja Kunstpol!, riep er meteen één: hij wil.

Maar er zijn er meer. En Parapol komt er maar niet op. Hij komt met oplossingen als: 'Hij komt voor. Mama ergert zich. Hij word.' Dus hij krijgt nog lang geen snoepje. Integendeel. Gnagna. Ik hou van dat soort wedstrijdjes. Morgen verzin ik weer een ander.

Update: net aan tafel verzonnen ze er zomaar nog drie bij, na de Jaap Kooiman-grapjes (Toen was geluk): 'Waar de man woon, draag hij de kroon,' en: 'Ik ben een man en een man snúrk.'

Vijf werkwoorden, waarbij de hij-vorm t.t. niet op een t eindigt. Verzameld door De Polletjes. Ik ben trots... Fanatiek trots...
Gek mens ben ik, hè?