Uitgelezen 2019

zondag 29 juli 2012

Mädchenname

Ik had zitten slapen. Heel suf. Ik vulde bij het bestellen van de E-treintickets namelijk niet mijn meisjesnaam in, zoals op mijn identiteitsbewijs staat, maar de achternaam van Grote Pol in. En er stond nog zo dat de naam op het vervoersbewijs overeen moest komen met die op je identiteitsbewijs. Geen moment had ik eraan gedacht dat die wel eens anders kon zijn dan Pol... Midden in een vakantienacht, een paar nachten voor onze Abfahrt, schrok ik wakker en bedacht dat ik dat dus fout had gedaan. Alsof er al niet genoeg was waar ik me zorgen over maakte.
Op de trip naar Hamburg van Parapol en mij nam ik dus niet alleen mijn identiteitsbewijs mee, maar ook mijn trouwboekje. En ik repeteerde koortsachtig alvast wat zinnetjes om alle boze conducteurs tevreden te stellen: 'Ach, liebe herr Konduktor, ich hat mich geïrrt. Ich bin verheiratet, schau mal hier in mein Verheiratungsbüchlein, und hier steht mein Mädchenname, aber seit 21 Jahre heisse ich anders.... Und er ist unseren Sohn, kannst du das nicht sehen???'

Aber aber.

Geen enkele conducteur vroeg naar onze identiteitsbewijzen. Ja, één conductrice deed wel heel gründlich en pünktlich haar werk. Ik zag haar al controlerend en keurend naderen, maar dat kostte haar zoveel tijd dat we ons overstapstation eerder bereikten dan zij ons. Temeer omdat ik gehaast, ongeveer tien minuten voor aankomsttijd, Parapol sommeerde onze bagage vast te pakken en op weg naar de uitgang te gaan die het verst van deze Duitse verwijderd was.

Verder verliep onze reis ontspannen en op rolletjes.

Nooit in de lens kijken als je niet op de foto wil.

Station Osnabrück. Onze trein naar Hamburg was verspätet. 
Over ons verblijf in Hamburg later meer.

zondag 22 juli 2012

Vakantielessen

We gingen even een weekje op een soort van vakantie. En er gingen gelukkig wat dingen mis. Er gingen ook veel dingen goed, maar die zijn weer niet zo leuk om over te lezen en te bloggen. De dingen die misgingen, waren toen het gebeurde natuurlijk ook niet leuk, maar achteraf, mensen, achteraf levert dat dan juist per saldo de leukste vakantie op. Dus als u nu totaal verregend op een camping zit, bestolen bent in Barcelona, platzak door Parijs banjert, of net het enige vliegtuig naar Guayaquil hebt gemist, weet dan dat u er achteraf blij om zult zijn. 
Dus. 
Dat was les 1.

Nu wilt u weten wát er dan misging. Jahaa, ik heb u wel door. U bent een ramptoerist. Lekker vrijblijvend bij Purperpolletje lezen over haar dommigheden. 
Hah. 
Maar u voelt al wel dat u niet goed zit. Ergens knaagt er nu een schuldgevoel, diep van binnen. Bij uw hart. Voel maar eens goed hoe rot dat voelt.
Dus. 
Les 2: u heeft geleerd wat een schuldgevoel is en hoe dat voelt. Doe er uw voordeel mee. 

Nou ja. Zo erg is het allemaal niet. Bovendien heeft u er wat van geleerd. Ik zal u dus één mislukking uit de doeken doen. 

Zo langzamerhand ontstond bij Parapol en mij de traditie om bij vakanties in eigen land (een deel van) de reis  fietsend af te leggen. Ook dit jaar deden we dat weer. We zouden het eerste stuk, tot Gouda, met de trein afleggen, en dan verder fietsen naar het ruilhuis van Grote Broer in Voorburg. 
Dat lijkt u nu een goed idee. Dat was het niet. Het regende en stormde en bliksemde en donderde die dag. En de trein reed niet, want er was een andere trein tegen een persoon aangereden. Dus moesten we treinen met een omweg en tegen de wind in en de regen en gedoe met een fladderende en scheurende plattegrond waarop de helft niet te vinden was. Tot overmaat van ramp was Parapol, die normaal gesproken toch een behoorlijk leuke ontluikende volwassene is, in een dwarsige, puberale bui. Heel fijn. 
Les 3a: ga niet op de fiets op vakantie als  uw zoon van zeventien in een puberale bui is. En als het regent en windtegent. En als u de weg niet weet. 
De terugweg, gisteren, verliep echter nog dramatischer. Door de inpakdrukte was ik vergeten mijn drugs te scoren. Ik bedoel eigenlijk gewoon dat ik mijn medicijnen niet had geslikt. Na een halfuur zwoegen, zonder regen en windtegen, kwam ik daarachter. Dus belden we onophoudelijk naar Grote Pol en Kunstpol die in de auto vlakbij waren, maar niet opnamen. Zij hadden mijn pepmiddelen namelijk bij zich. Toen zochten we maar naar het dichtstbijzijnde station en namen de trein naar huis. Ook dat was geen pretje, want treinen vol en andere passagiers op plekken die voor de fietsten bestemd zijn. Trillend en bevend kwam ik thuis, waar ik zo'n vijf uur te laat de chemische mikmak naar binnen schrokte.
Les 3b: slik als u gaat fietsen eerst uw pillen.

Wat er nog meer misging? Iets met nog meer regen en harde wind, iets met internet, iets met natte schoenen, iets met een verschillende visie op vakantie vieren. Het gewone werk. U kent het wel. Volkomen oninteressant.

Inmiddels gaat het weer een beetje en kan ik gaan inpakken voor de volgende reis. Morgen fahren wir nach Hamburg. Maar over die reis heeft u hier al uitgebreid kunnen lezen. Ook dat ik dat allemaal best wel spannend vind. Volgende vakantie wil ik geheel verzorgd met een bus met senioren naar een gelijkvloers hotel in  Nunspeet. Met een uitje (na het middagdutje) naar Elspeet en een bootreisje over het kalme  Veluwemeer. En dat de reisleidster en verpleegster mij dan volledig verzorgen. 

zaterdag 14 juli 2012

DWZI een 'man' lopen...

Kunstpol werkt graag aan zijn verzameling. Net als zijn broer. Die twee kunnen zó een museum beginnen met spullen uit de Tweede Wereldoorlog. Het wordt hoe langer hoe gekker. Hun kamers puilen werkelijk  uit met rommel. waardevol materiaal. Mocht u nog wat op zolder hebben liggen: de Polletjes houden zich van harte aanbevolen.


Gisteren had Kunstpol zich verkleed in Engels uniform, stak een modern sigaartje van Grote Pol op (doosje is wel authentiek) en liep op blote voeten (schoeisel moet nog gekocht worden) door de straat. Hij oogstte heel wat bekijks! Zelf zag hij niet veel, want de bril die hij droeg was nogal beschadigd.

Eigenlijk jammer dat hij het net na de afsluiting van de wandelvierdaagse van een groot woon- en zorgcentrum hier in de straat deed. Die mensen hadden het vast fantastisch gevonden weer eens een echte bevrijder te zien....


Meer DWZI? Klik!

donderdag 12 juli 2012

Vakantieangst, deel 2

Ik was acht. Lange bruine vlechten met strikken, een groen capeje, verlegen en ontzéttend lief. Ik had een paar dagen bij m'n oma in Zutphen gelogeerd en zij zou me op de trein naar huis zetten. Ik had al wel vaker alleen in de trein gezeten, vond het niksniet eng.
Omaatjelief vond het te lang duren op het station. De stoptrein, waar ik in moest, zou pas over een kwartier komen, terwijl de sneltrein, waar ik NIET in moest, klaarstond. Dus gaf ze me een dikke zoen en zette me toch op die trein. Zwaaide me vrolijk gedag en de trein reed weg. Oma kon thuis het logeerbed gaan afhalen, boodschapjes doen en naar tante Jans. Ook ik had niets door en reed in sneltreinvaart alle stationnetjes voorbij waar de trein anders stopte. Brummen, Dieren, Rheden-De Steeg, Velp én Arnhem Presikhaaf. Huh? Maar daar had ik er dus uit gemoeten. Ik schrok me wezenloos en vroeg de vriendelijke mevrouw tegenover me om een kwartje om naar huis te kunnen bellen. Als ik erover nadenk, verbaas ik me nóg over mijn assertieve en praktische houding van destijds. Ik blijk het dus wel ín me te hebben...
Deze mevrouw bleek dezelfde kant op te moeten en nam me mee in de bus naar haar huis en zo kwam alles toch nog goed. Sindsdien heb ik veel en vaak getreind, maar bijna altijd binnen Neerlandse grenzen. De keren dat we naar Frankrijk treinden heb ik hier uitgebreid beschreven. Dat was ook een tamelijk rampzalige reis (en de vakantie erop was ook uitermate spannend, leest u daar gerust nog eens verder om ook zelf in een fijne vakantiestemming te komen!). 
Inmiddels verheug ik me al enigszins op ons treinreisje naar Hamburg. Ik heb alle informatie op het web nog eens rustig bekeken en de reacties op mijn vorig berichtje tot me door laten dringen. En ik heb de volgende handige standaardzinnetjes ijverig gerepeteerd:
- Das dauert aber lange, möchte ich ein Gesichtsmaske?
- Muss ich hier aussteigen, gibt es Vergnügungsparks in der Nähe?
- Wir haben grosse Eile, gibt es einen Fahrstuhl?
- Der Zug aus Osnabrück von 11.56 Uhr verspätet sich um 15 Minuten und deshalb wimmelt es hier von Mücken.

Komt goed!

woensdag 11 juli 2012

Angstvakantie

Uw Purperpolletje is een angsthaas, een schijtebroek en een bangerik. Het lijkt wel heel wat, hoor, als u mij ziet en spreekt, maar schijn bedriegt. Vakantie is voor mij een spannende tijd, want dan word je geacht over je grenzen te kijken en vooral letterlijk grenzen te overschrijden. Mét Grote Pol durf ik meer dan zónder. Dat komt doordat Grote Pol stiekem een angstiger haas, een schijtiger broek en een bangere rik is. Daar kan ik niet tegen en dan doe ik net alsof dat allemaal niet voor mij geldt. En het gekke is dat ik dan ook écht meer durf en kan.

Maar nu ga ik dus over een week of wat een paar daagjes met Parapol weg. Over de grens, dat ook nog. Hij heeft me beloofd wat aan die stress van mij te gaan doen. Een spoedcursus relaxen en ontzorgen. Geen idee hoe hij het gaat aanpakken, maar voorlopig ligt alle druk van dat uitje nog op mijn schouders.
Zo moest ik een hotel boeken. Prima, kan ik best. Maar zonder creditcard zijn er maar weinig mogelijkheden én moet je van tevoren betalen. Dat wist ik natuurlijk niet, Veluws vrouwtje dat ik ben. Diep ademhalen en gewoon maar doen. U wilt niet weten welke en hoeveel doemscenario's door m'n hoofd schoten. Want naast dat angstcomplex, heb ik ook aangeboren vrekkentrekken.

Toen ook nog de treinreis. Met/zonder annulering, met/zonder zitplaatsreservering, met/zonder veel overstappen, met/zonder reistijden in het holst van de nacht / late avond / vroege ochtend. Mensenkinderen, wat een keuzestress. En dan werkte het systeem ook niet zonder horten en stoten. Maar ook deze horde heb ik genomen en vanmorgen heb ik de kaartjes betaald en geprint. Zul je net zien dat op zo'n moment de printer dienst weigert. Zucht.

Nu dient alweer het volgende probleem zich aan: geen idee waar en hoe we moeten overstappen. Ik dacht een keurig overzicht te krijgen op de treinkaartjes, maar nee. Ik zie al voor me hoe idyllisch wegrijdende treinen door het Duitse landschap glijden, terwijl we er eigenlijk ook in hadden moeten zitten. En ik dan radeloos met m'n beduimelde Wat&Hoe als wapen in mijn hand met de perronwachters krommuniceren.

Ohw, lieve mensen. Laat mij maar thuisblijven. Of beter nog: laat Grote Pol de volgende keer maar meegaan, die roept genoeg moed in mij op om alle beren, leeuwen, perronwachters, boze conducteurs, spoorwegpolizei en nijdige medepassagiers te kunnen bestrijden.

vrijdag 6 juli 2012

DWZI 48 kilo's oud papier

De Polletjes zijn er helemaal klaar mee. Met school dan. Voorlopig althans. En ze hebben zelfs al het een en ander opgeruimd. Uit hun krochten kwamen stapels oud papier tevoorschijn . 
Met als gevolg dat 
a. de oudpapierbak overspannen is, 
b. er ook Belangrijke Papieren kwijt zijn (gelukkig niet het diploma) en
c. er op hun kamers nog meer wanorde heerst dan eerst, want de vrijgekomen ruimte werd onmiddellijk voor Andere  Zaken benut. 
Belangrijker Zaken, vinden de Polletjes. En dan weet u, trouwe lezer, al waar het over gaat.
Maar ik, ouwe moeder, weet absoluut niet wanneer het overgaat. Die laatste twee zinnen moet u misschien nog een keer lezen voor een juist begrip, ik weet het, het is warm en ook u bent aan vakantie toe. Ik vraag veel van u.

Parapol is blij verlost te zijn van de S-uren. Studie-uren waarbij de bejeugdpuiste bloem der natie geacht werd in volkomen stilte op school serieus en hard te studeren. In de praktijk werd er in stilte allerlei andere noeste arbeid verricht die niets met studie te maken had. Zoals tekenen. Had hij nu maar wel gestudeerd, dan was hij waarschijnlijk zonder herexamen in een keer geslaagd... Maar dan had u deze geweldige creatie, met Bewegende Beelden!!!, niet kunnen bewonderen, da's ook weer zo wat.






Meer DWZI? Klik!



donderdag 5 juli 2012

Geen chocola

Ik wilde de hoogte zijn van wat kan werknemers een bij in iemands talent dus dat is ongeveer het niet , die kon geen letterlijke antwoord te bieden.


De naamgeving "Een man en huishouden met een hoog Showroomgehalte" is adequaat uitgekozen ten aanzien van het onderwerp dagrente hypotheek. Ik moet zeggen dat ik je essay bovendien ook prettig heb doorgewerkt. 


Een meesleepend artikel samenstellen ten aanzien van vakantiehuizen spanje is alles behalve simpel echter het moet gezegd worden dat het u heel goed is geslaagd, goed gedaan! 


Een interessant tekst opschrijven over hypotheekberekening is zonder twijfel niet zo een fluitje van een cent doch ik moet zeggen dat dit je goed is geslaagd, proficiat!


Good bye, genial alternative other :)
Good bye, genial soulmate :)


Soms kan ik echt geen chocola maken van spamreacties.... Maar fascinerend vind ik ze vaak wel. Wat zou er bijvoorbeeld nu eigenlijk bedoeld worden met de bovenste zin?


Update: ik kreeg op dit berichtje ook al een spamreactie:


Dit is de eerste keer dat ik 'Geen chocola' en ik ben aangenaam verrast door de relatie die dit artikel bezit met huis huren in noord frankrijk. Feel free to visit my site:: blabla

dinsdag 3 juli 2012

Zin

Parapol voedt Kunstpol graag een beetje op. Kunstpol daagt Parapol graag een beetje uit. Gisteren zat hij te mekkeren: 'Ik heb geen zin.... *zucht*..... Ik heb hé-le-maal géén zin.' En dat zo'n 492 keer per uur. 


Toen de maat vol was, zei Parapol bars: 'O, heb je geen zin? Nou, dan moet je maar eens in een boek gaan kijken. Die staan vol met zinnen.'


En beste lezers, u vindt het misschien een vreselijk flauwe opmerking, maar ik moest toch zo ver-schrik-ke-lijk lachen...

zondag 1 juli 2012

Puberwijsheid

tegelspreukmaker.nl

(Parapol vond weer een creatief excuus om zijn kamer niet op te hoeven ruimen. En mensen, het is echt een diepe waarheid. Denk hier maar eens een tijdje rustig over na, het zal uw leven verrijken.)