Over Dadendrang en Arnhemse meisjes

Vijf eiken met nesten voor ons huis, een bosje eiken met nesten achter ons huis: de jeuk is soms niet te harden. Overal bultjes en blaasjes van de eikenprocessierups. Niet te vermijden als je zo mooi woont als wij. Een op de vijf bomen in Nederland schijnt eik te zijn. Van monocultuur krijg je dit soort plagen.

Eerst dachten we nog dat we vlooien hadden, of luizen, of bedwantsen. Voordeel: de hele slaapkamer is schoongemaakt, geen beest te zien, op een verdwaalde mug na.

Ander voordeel: ik kreeg Dadendrang (heel even maar, hoor, wees niet bang). Als je maar iets doet wat je aandacht vraagt, vergeet je de jeuk. Dus bakte ik, met behulp van een recept van Appie, Arnhemse meisjes. Die had ik nog nooit gegeten, terwijl ik er zelf een ben (of was). Echt lekker!

Ik neem nog een hooikoortstabletje en ga weer andere Daden verrichten. Dag hoor.

Ridder

Het is met mieren net als met luizen. Als je denkt dat je ze hebt, krijg je jeuk en blijf je krabben en vegen.
Sinds een paar dagen loopt er hier af en toe een mier. Of twee. Nooit veel. Maar gisternacht had ik me toch een mierkriebel! Ik had het idee dat er een paar in mijn bed liepen en over mijn arm en mijn been en mijn hand en overal. Ik bleef vegen en krabben. 's Morgens geen mier te zien natuurlijk.
Vroeger, bij ons thuis (maar dat mag ik niet zeggen van Grote Pol, want wij zijn ons en thuis ben ik bij hem en we hebben samen ook al behoorlijk wat 'vroeger' opgebouwd, maar u begrijpt wél wat ik bedoel) waren er meer mieren. En die moesten wel bestreden worden. Op de drempel van de keuken waar het mierenpaadje liep legde mijn moeder vaak een stuiver, want dat zou die mieren wel afschrikken. Nooit gemerkt dat het echt werkte, maar ik vertelde het toch aan Grote Pol. En raad eens wat die ridder deed om me te beschermen? Zijn hele oudekoperenmuntenverzameling kwam er aan te pas. Wat een held, hè?

Vannacht geen mieren in bed gevoeld. Maar of het werkt?

Even afvinken

Er komt een stoer knulletje van een jaar of 5 de literaire boekhandel binnenstappen. Zijn vader volgt. Het jongetje ziet een grote wenskaart in het rek staan. 'Zullen we deze voor mama kopen? Kijk er staan vlindertjes op papa zullen we die voor mama kopen? Mama houdt van vlindertjes en dan kan ik er bloemetjes bij tekenen en dan schrijf jij erbij Gefeliciteerd zullen we dat doen, papa?' Inmiddels is het jongetje langs de kassa gelopen, heeft de kaart op de toonbank gelegd en is verder naar het kinderboekenhuisje gelopen. Pakt een boek, gaat zitten lezen en is stil. Papa mompelt iets en loopt linea recta naar de verkoper.
'Ik zoek een spannend, nieuw boek, heeft u dat?' De verkoper weifelt. Vraagt om meer informatie, een specifieke schrijver.
'Gewoon... Tja. Uhm... Een dík boek... Ja, ik lees geen boeken, maar mijn vrouw wel.' Ze lopen langs de tafel met nieuwe, dikke, spannende boeken. 'Karen Slaughter, ja, dat heeft ze weleens gelezen.' De verkoper laat de nieuwe van Esther Verhoef zien en de knoop is binnen een minuut doorgehakt. Dik, nieuw, spannend, helemaal prima. En laat die Kruistocht in spijkerbroek voor 2,50 maar zitten.
Terwijl de verkoper het boek inpakt, het is een cadeautje, betaalt de vader, zet de kaart terug in het rek en plukt zijn zoon uit het boekenhuisje. 'Kom mee, we hebben een boek.' Hij geeft zijn zoon een hand en loopt naar de kassa. 'Dan maak ik er nog een tekening bij van bloemen en vogeltjes en vlindertjes en dan plakt mama die in het boek en dan zetten we er ook nog gefeliciteerd bij en ik teken er ook vissen bij en taart want het is feest en....' ratelt het jochie onverstoorbaar verder. Vader neemt in het voorbijgaan het ingepakte boek in ontvangst en beent de zaak snel uit.

Verbinding, deel 1 - over moestuin en oom

Op mijn vorige blogje over de Boekenkast reageerde Clarien van Moeskers Moestuin zo:

Ik moest er hard om lachen, temeer omdat ik me de afgelopen maanden zeer intensief bezig heb gehouden met lezen. De Polletjes hebben lezende ouders. We lezen ons suf. Grote Pol verdient zelfs geld met het lezen van kinderboeken. In theorie zouden de kinderen in zo'n gezin dus ook een verhoogde kans op leesliefhebberij hebben. 

In ons geval dus niet. Tot nu toe, dan. Andere zoon heeft trouwens wel weer een schrijfliefhebberij. Hij publiceerde een stukkie in het plaatselijk sufferdje.

Maar nóg grappiger is: ik heb de afgelopen maanden het ganse blogarchief van Clarien doorgelezen. Per dag een paar stukjes. Ze schrijft zo ontzettend leuk, motiverend en aansprekend. Ben zelfs mijn eigen mini-moestuin op het balkon begonnen. Dus het komt door Clarien dat ik hier steeds maar niks schreef! Met die moestuin gaat het, zoals u ziet, nog maar zo-zo, la-la, maar ik hou vol!

Maar wat nóg leukerderder is: door Clariens blog legde ik een Verbinding. Het duurde even voor het kwartje viel, maar nu is het dan ook zover...  Ik leg het even uit.

Wie haar blog kent, weet dat ene Willem vaak uitgebreid op cultureel-historisch verantwoorde wijze reageert op haar schrijfsels. Die man heeft een enorme feitenkennis als het bijvoorbeeld om Drenthe, civiele techniek en landbouwgewassen gaat. Daarbij een fenomenaal geheugen en een groot associatievermogen. En die Willem, waarvan ik eerst dacht dat het maar een bemoeierig, betweterig mannetje moest zijn, en waarvoor ik later juist bewondering kreeg vanwege dat olifantengeheugen en die fenomenale feitenkennis, blijkt mijn eigenste oom te zijn! (Die overigens nu en dan ook op mijn schrijfsels reageert.) Pas toen hij begon over mijn tante, de zus van mijn vader, ging er eindelijk een lampje branden en begon ik met nog meer interesse al die lange reacties van hem te lezen en kwam heel wat meer van hem te weten dan ik al wist...

En mijn geluk kon niet op toen ik eergisterochtend zelfs een zeer recente foto van hem zag op het blog van Clarien: 

foto gepikt van Moeskers Moestuin

Aangenaam nader kennis te maken, oom Willem, en de groeten aan tante Sis! Geen idee hoe ik dat in het Drents moet zeggen...

Boekenkast

Na de middelbare school was Polletje 2 iets belangrijks vergeten. Dat er boeken zijn die je kunt lezen. Dat dat fijn is en dat je er ook nog wat van kunt opsteken. Vergeten is misschien nog een vriendelijke uitdrukking voor het compleet weggevaagd zijn van het hele concept Boek in zijn brein.

Kreeg ik gisteravond een appje (Polletje is op militaire oefening in Polen):

Ik heb een boek gekocht.

😲

Nu al bladzijde 152
Als je maar niks te doen hebt he

Welk boek?
Je hebt toch ook een toverdoosje? (sergeant van de veva-opleiding noemde een computer ooit een toverdoos en die houden we erin)

Geen wifi
Het wapen van sjeng

Geschreven door?

Pepijn lanen 
Zanger bij de jeugd (De jeugd van tegenwoordig - een rapgroep)

O ja, die is intelligent

ja dat maar ook wazig
heel veel dure woorden
en hoofdpersoon denkt heel veel
en het boek is heel erg fictie
maar wel intelligent

Ik vind het supercool dat jij nu een boek leest! Maar wat als ie uit is? Je moet nog wel een tijdje daar in Polen...

Ik moet morgen nog de hele dag reizen dus dan is die denk ik wel uit
doe ik hem in een boekenkast denk ik