Chipsbak

Vandaag zijn Grote Pol en ik negentien jaar getrouwd. Volgend jaar vieren we een wat grootser feest, want dan zijn we op 10-10-'10 20 jaar getrouwd. En dan word ik ook nog eens op 11-11 40 jaar.

Dit jaar wilde ik Grote Pol een cadeautje geven. Want ik hou van hem. En hij van mij. Nog steeds, ja. En dat mag beloond worden. Maar poeh hé, een cadeau verzinnen voor Grote Pol, da's moeilijk!

Ik dacht aan port, bier of wijn - te afgezaagd,
aan sokken, zakdoeken of onderbroeken - te vaderdagachtig,

aan een ballonvaart of parachutesprong - hoogtevrees,

aan iets voor op z'n fiets of in z'n auto - geen behoefte aan,

aan een bijzonder sieraad - meer iets voor volgend jaar,

aan een weekendjeweg.nl - misschien boek ik dat en dan is het zo'n SLE-weekend van bed-bank-stoel -bed-bank-stoel,

aan bloemen - koopt ie vast al voor mij,

aan boeken of muziek - koopt ie al genoeg voor zichzelf,

aan een messenblok met scherpe, mannelijke koksmessen - te onhygiënisch,

aan aftershave of mannenzeep - nog een te grote voorraad,

aan een bioscoop- of een saunabezoek - hou ikzelf niet van, en van dat laatste hij denk ik ook niet,

aan nog legio andere dingen - te koud, te nat, te vies, te duur, te goedkoop, te raar, te gek, te gewoon en nog veel meer excuses...

Maar gisteren deed Grote Pol zelf een fantastische suggestie: hij wilde een chipsbak. Hij vist, als hij vrijdagavond laat thuis komt, altijd achter het net. De chipsbakken zijn dan allemaal al in gebruik, want, zoals u misschien nog weet, wij eten allemaal onze eigen vrijdagavondmelange. Dat moet in een individuele chipsbak. En daarvan zijn er maar drie. En we zijn met vier.

Dus ging ik vanmorgen op zoek naar een leuke chipsbak. Maar nergens een geschikte chipsbak te vinden, hoor. Dus die heeft ie nog van mij te goed. Romantisch, hè?