De Polletjes hingen op de bank. Ze verveelden zich. En ze verveelden. Stierlijk vervelend werden ze. Ik bekeek ze eens onderzoekend.
Toen dropte ik een woord.
Een verboden woord blijkbaar.
'HUISWERK.'
Waarop Parapol opveerde uit de passiefste houding die je maar bedenken kunt en energiek en gepassioneerd reageerde: 'Wááát? Weet je wel wat je zegt? Daar moet je echt geen grapjes over maken!'
Ik keek hem andermaal onderzoekend aan. En hij sprak in klare taal: 'Ik geef nu mijn grens aan.'
2 opmerkingen:
;)
Oh geweldig hè, pubers? Ik kan er zo van genieten, die humor!
Een reactie posten