Het Gedrag van de Dag

Ik moet wat bekennen. Gisteren heb ik gejokt.
Parapol lag languit, zoals het pubers betaamd, in een stoel. Hij hing. En was niet in beweging te krijgen. Ik zat, zoals gewoonlijk, achter de laptop. En ik jokte. Ik jokte dat er een nieuwe rubriek op de website van zijn school was. Die website bekijk ik vaak. Want: roosterwijzigingen. En: cijfers (en ik: controlfreak).
Ik verzon zomaar dat de nieuwe rubriek Het Gedrag van de Dag heette. En Parapol kwam zowaar in beweging en ging over mijn schouder meekijken. Sensatie, daar houdt ie wel van. Maar het was dus zomaar een grapje.
Hij zit in de derde en is er in zijn hele schoolloopbaan, inclusief de basisschool, maar één keer uitgestuurd. Het is dus een schatje. Een lieverdje, een voorbeeld voor de hele klas. Nee, voor de hele school.
Maar vanavond verkondigde hij dat het wel weer eens tijd werd voor een verwijdering. 'Ik zit toch in de derde, dan wordt het wel eens tijd dat het gebeurt. Da's heel normaal.' Toen ik hem eens met een moederlijk bezorgde blik aankeek, voegde hij er geruststellend aan toe: 'Maar ik maak het niet te erg, want dan krijg ik een strafblad en kan ik niet bij het Korps Mariniers.'
Nee, Parapol zal nooit in aanmerking komen voor een negatieve vermelding bij Het Gedrag van de Dag. Maar ik hoop stiekem toch dat hij mijn vaak herhaalde en hopelijk ook ter harte genomen aanbeveling in de praktijk brengt: 'Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend.'

En ik zal nooit meer jokken.