De StoplichtMethode

(Even vooraf: Als je zonet googelde op 'stoplichtmethode' heb je dikke kans dat je op dit blog terecht komt. Hier gaat het best vaak over onderwijs, maar dit stukje gaat niet over de stoplichtmethode die jullie hoogstwaarschijnlijk bedoelden. Die methode ken ik ook, pas ik ook toe in het onderwijs, maar wil je er goede informatie over: google dan even verder!)

Aan tafel in huize Pollenstein worden de essentiële dingen van het leven uitvoerig besproken. Bijvoorbeeld of we moeten spreken over verkeerslichten of stoplichten.
Of Parapol een semiPapapol is, of alleen maar doet alsof en wat we daar dan van vinden.
Welk Polletje dit keer het emmertje stragiatellayoghurt mag uitlepelen en vooral waarom de ander dat niet mag.
Over meer of minder vlees eten.
Over studiedagen in het onderwijs op de dag van het Suikerfeest.
Over soepstengels die het moeten eten van pasta zoveel gemakkelijker maken.
Over wel of niet knoflook eten als je dag erna naar de tandarts moet. Of gewoon moet werken.

Maar praten en eten gaat moeilijk samen. Parapol eet daarom altijd snel zijn bordje leeg, dan is ie er ook maar vanaf. Kunstpol doet graag twee of meer dingen tegelijk, maar multitasken is een vaardigheid die hij absoluut niet beheerst. Voor hem heel ouderwets, beetje kinderachtig, maar nog steeds efficiënt een beloningssysteem: tien keer eerder of tegelijk met ons bordje leeg? De elfde keer mag hij zeggen wat we eten.

Eten met De Polletjes is spannend. Er was een tijd dat Parapol niet eens een bord kreeg bij het avondeten, want hij at toch niet, en een lange tijd dat Kunstpol dat gedrag perfect kopieerde. Dus we mogen niet klagen. De boys eten vergeleken met die peuterkleutertropenjaren heel netjes en veel meer.

Maar er zijn grenzen. Bijvoorbeeld pasta met pesto. Dat overschrijdt hun grens. Maar elke dag voedsel op tafel dat De Polletjes kan behagen overschrijdt onze grens weer. Probleem. De een mag niet te veel zout en wil niet te vaak aardappels, liefst heel vaak vis, de ander zweert bij rijst alleen en is ervan overtuigd dat courgette de vrucht die aan de boom van kennis van goed en kwaad moet hebben gegroeid, een derde wil matig, gezond en gevarieerd en de vierde wil het liefst elke dag iets met een P. Maar dan geen pastinaak, pasta, paprika of postelein. En soepstengels bij 'enge' dingen.

Daarom introduceer ik: De StoplichtMethode!!!

Groen licht krijgen de gerechten die we allemaal gezond en lekker vinden. Zoals .... uhhhh...
Oranje licht krijgen de gerechten die misschien minder gezond zijn, die De Polletjes of de volwassen Pollen gedogen. De af-en-toe-acceptabele-dingen. Zoals de drie P's. Broodjes hamburger met veel sla. Pasta maar dan zonder pesto.
Rood licht krijgt .... zo ongeveer de rest. O nee, stamppot rauwe andijvie en hutspot, die krijgen groen licht. Denk ik. Soms.