Gisteren weer bij de nefroloog (zeg maar nierarts) geweest. Hij is blij met mij. Ik doe het goed, zegt ie.
Ik dacht al dat ie dat zou zeggen. Maar zo voelt het niet altijd.
Bijvoorbeeld als ik in de spiegel kijk naar mijn Prednisonkop. Of als ik mezelf in een raam weerspiegeld zie.
Of als het afvoerputje tijdens het douchen binnen no time verstopt raakt. Met haren. Mijn haren. Die dus op mijn hoofd horen. Daar was ik nou altijd zo blij mee: een volle bos haar.
Op de weegschaal voel ik me niet fijn.
En het minst voel ik me als ik weer zo'n vreselijke lamlendige slepende nietserige moedag heb.
Je wordt er moe van om telkens maar weer goed voor jezelf te moeten zorgen en tegelijk zoveel te moeten en te willen. Sommige dingen moet je maar niet willen willen.
Gelukkig is Grote Pol er, die zorgt goed voor mij. Vandaag kreeg ik een buitenproportioneel grote bos bloemen van hem. Zo groot dat ie niet op een foto past. Eigenlijk ook zo groot dat ie niet in ons huissie past, maar dat zeg ik niet tegen die lieverd, dat leest ie hier wel. En dan doet ie net of ie van niets weet. De schat. De volgende keer koopt ie gewoon wat kleiners. Ik ken hem. Maar daar is dan vast weer wat anders mis mee (ik ben ook veel te kritisch). Ik moet ook niet willen willen dat hij dé perfecte bos bloemen voor me koopt. Zeg schatje, wat dacht je van een bloemenbon?
Maar goed, de nefroloog. Een middeleeuws aandoend testje met een soort reepjes koffiefilter in mijn ogen geplakt toonde gisteren ook aan dat ik ook het syndroom van Sjögren heb. Secundair dan. Dat betekent gewoon dat het bij de SLE komt. En hopla, nog een pil erbij. Nummertje negen. Maar ruimte genoeg in mijn pillenflesjes. Geen probleem. No problem. No problemos. Kein Problem.
Ik ga binnenkort maar eens op zoek naar een bril. Die leuk bij mijn Prednisonkop staat. Ook daglenzen moet ik maar niet willen willen. Jammer. Too bad. Dommage. Schade.
6 opmerkingen:
Nog een pil erbij, welja! Stop maar erbij in het potje.
Ik natuurlijk meteen gegoogled op syndroom van Sjörgen. Verklaart wel waarom je zo'n problemen had met lenzen.
En met recht heb jij nu alle recht op de mooiste bos bloemen (ik wilde eigenlijk zeggen; de grootste bos bloemen... maar ja. Grote Pol mag dan volgende keer die grote bos wel aan mij geven) en de leukste bril!
(En zo balen van je hoofd, je haar en alles. Dat is gewoon niet leuk. En hoewel je het vaak zelf het erger vindt dan anderen is het gewoon alles behalve leuk)
hoi,
Ik ben blijven hangen toen ik langs je weblog fietste en wil even een virtuele arm om je schouders leggen en als je het goed vind moed inspreken. kop op meid!
Groetjes Eugenie
Wil ik je hier komen bedanken voor je lieve fijne reactie bij mij, lees ik gewoon dat we 'n virtuele arm om ELKAAR heen kunnen slaan. Wat een pech, wat een ellende.
Negen pillen, wel ja.. daar heb je gewoon een dagtaak aan. Helaas ken ik Sjögren van dichtbij uit de familie en das gewoon geen vriend nee. Prednison is gewoon 'n eikel, hoewel ie goede dingen kan verrichten zijn de bijwerkingen idd vreselijk.
In gedachten sla ik 'n arm om je heen en geef ik je een knuffel. Succes en sterkte.
Ach liefie wat verdrietig allemaal. Gelukkig echter behoud je ook je gevoel voor humor. Sterkte!
Prednison is eigenlijk gewoon troep. Maar ja, jij hebt geen keus... Dus: haren in het afvoerputje, bril ipv lenzen,en een lijf dat steeds minder bij jou hoort: soms verlang ik zo naar Straks! Een nieuw lichaam...
Sterkte!
Bleeeeeeeeeeeeh! Net alsof je daarop zat te wachten?!?!
((()))
Een reactie posten