Toen ruim tien jaar geleden bleek dat Parapol een slechte eter was, kreeg ik zulke 'goede' tips van het consternatiebureau, die wil ik jullie niet onthouden:
- smeer eens spinazie op zijn boterham (daar trapte ons kind natuurlijk niet in. En zoveel intelligenter dan de doorsneepeuter was ie echt niet.)
- geef gewoon niets van wat hij niet blieft, dus ook geen klein hapje proberen, het komt vanzelf (dan kon je dus wachten tot hij een ons woog!)
- maak er een leuk spelletje van (haha, we lachten ons een kriek om het gekokhals dat standaard volgde op het vliegtuigje of het busje met het hapje voor opa/tante Pollewop/Thunderbird 1, 2, 3, 4 of 5 / Tinky Winky / Koekiemonster / de juf van de peuterspeelzaal / het verloren schaap etc.etc.)
- laat hem meehelpen met koken (dat wou hij toen nog wel, nu niet meer, maar het had geen enkel effect. Nada. Noppes. Hij werd alleen maar zekerder van zijn zaak. 'O, bah, doe je dat ook in het eten? Dan lust ik het niet!')
- geef eens een rauw worteltje tussendoor (dat werd buiten netjes begraven, dan had Bugs Bunny er misschien nog wat aan.)
- geen tussendoortjes geven (geen effect. Een sterke wil is blijkbaar dominanter dan honger.)
Nee, Parapol was me d'r één. Hij wist wat ie wilde en wat ie at en wat ie kon. Nog even een uitspraak om dat te bewijzen:
Purperpol (boos): Wat zit er in jouw hoofd? Wol?
Parapol (4 jaar): Nee. Nou, er zit denken in.
7 opmerkingen:
Hahaha ja het consternatieburo....tegen mij zeiden ze dat ik niet zo moest zeuren, de kindjes is afrika hadden helemaal niks te eten :-s En daar moet je het dan maar mee doen.
Ja dat consternatie buro kan er wat van ;-)
Mijn ervaring is hoe meer kinderen je krijgt, hoe minder je je daar van aan gaat trekken...maar misschien werkt dat alleen zo bij mij ;-)
Ik kook gewoon alles wat Lief en ik lusten, en ook regelmatig iets 'nieuws', voorkeuren hebben we allemaal, en daarom is het ook niet zo simpel, dat is met zoveel dingen in het leven ;-)
Over het algemeen eten ze goed, en als ze bijna niets eten, eten ze de andere dag vaak wat meer brood.
Maar hihi, die van mij zijn nog kleiner dan die van jou he...misschien komt het nog met de jaren...en roep ik veel te hard? ;-)
Wahahahaha.... ja, sorry hoor.... heerlijk, zo'n kind!! (ik zei toch 'sorry'... hihihi)
Hahaha, een hoofd met denken er in! Superuitspraak, om in te lijsten!
Top! Dat kind!
Lachen he, bij mijn eerste was ik ook een muts, ik deed precies wat het consternatiebureau zei. toen zei mijn schoonmoeder dat het devies bij haar zoon was om met 6 weken liga met sinaasappelsap te geven.
tsja, en ook wij zijn groot geworden.
ik ben een heilig voorstander van voortschrijdend inzicht...maar je kan het ook belachelijk maken, toch?
Een leuke serie, jouw consternatiebureau perikelen :-)
Hier ook al snel het inzicht dat je het best zelf na kunt denken. Per kind verschilden de adviezen, wat bij de ene bijzonder goed was, was bij de derde bijzonder slecht. En zat maar 4 jaar tussen en neefje in het Noorden des lands moest ook alweer anders worden behandeld.
Met eten hield dat in... Geen gedoe aan tafel, zeker niet 's avonds als je moe uit je werk komt. Het ging vanzelf weer over, zelfs bij de grootste en meest consequente vitaminevermijder. En ik denk nog met groot genoegen terug aan de slinkse keukenstreken: geprakte broccoli door een gehaktballetje, geraspte champignon door de pannenkoek ;-)
hoi hoi,.. een hele nieuwe reactie... via via kwam ik op je blog. Ben Jessica, lees ook bij Zeeuwse Mama en Fiene Fleur:-)
Heb erg gelachen om de etenstips van het consternatiebureau... bij ons waren de maaltijden ook altijd zo vreselijk gezellig... Jonathan die morgen 3 wordt, deed een hap in z'n mond en liet die er rustig een uur inzitten en at dan verder niks meer. Christy (anderhalf) ging haar broer steeds meer nadoen en wij dachten: dan eet je maar niets.
Tot ik concludeerde: ik wil geen kids grootbrenen die niks lusten. Dus toen ging ik m'n moeders methode maar eens proberen, met pijn in m'n hart: erin scheppen en terug scheppen wanneer het uigespuugd wordt; net zolang tot ze genoeg gegeten hebben naar je zin. Twee tot drie dagen vreselijke maaltijden (maargoed, daarvoor waren ze ook al niet gezellig), maar sindsien eten ze allebei met zin en smaak en gezelligheid!!!!
groetjes, Jessica
Een reactie posten