Toen Parapol nog een klein Parapolletje was, kon je 'm van alles leren zeggen. Praten vond hij leuk, hij kon het goed en het liefst leerde hij nieuwe woorden. Nog steeds, trouwens. Alleen niet als ze Frans zijn. En als ze ook nog overhoord gaan worden bij een of andere repetitie of andere vreemde bedenksels van MiddelbareSchoolGekken.
Maar goed. Vroeger was álle Parapollentaal nog leuk. En als Parapol zelf woorden ging verzinnen of verbasteren werd het allemaal nog leuker, want hij zag van alles: wwwwrrrrráchtwagens, snluffies (smarties), lolens (molens), poekebakken (vuilnisbakken), vliegtuigen met aanhangers (reclamevliegtuigjes), ballonnennen en giraffenen. En ik verbeterde hem lekker niet.
Maar ik ben een echte juf. Dus leerde ik hem óók dingen correct uit te spreken. Bovendien moest ie een grote woordenschat hebben. Dus leerde ik 'm, amper twee jaar oud,
forsythia zeggen. En
rode rododendron. Zat ie in het voorzitje op de fiets, priemde met z'n vingertje naar elke rodondendron en gilde overenthousiast als die ook nog rood was met een overslaand peuterstemmetje: 'Kijk, een rrrróóóde rrrródóndéndrrrrón!'
De rododendrons staan weer in bloei. Elke keer als ik langs een rode fiets, wil ik ernaar wijzen met mijn vinger en van pure vreugde schreeuw ik dan bijna: 'Kijk, een rrrróde rrródóndéndrrrrón.'
Dat is puur genieten, mensen, puur genieten.
5 opmerkingen:
Da´s een hele mond vol, zeker voor een toen nog klein Parapolletje. Geweldig hoe je jaren later bij het zien van een rode rodondendron nog kunt (na)genieten!
Heerlijk jou purperpolletjes taal!!
Ik heb ervan genoten!!
Fijne avond
Yolanda
Ik zit hier te glimlachen bij je blogje! Nostalgie en het heden... het kan zo goed samen!
Zijn voorliefde voor rake typeringen heeft hij gehouden zie ik! Kindertaal, ik kan er geen genoeg van krijgen.
Laat ik nou altijd hebben gedacht dat het rhododendron heette...
Een reactie posten