Surrealistisch ontspannen

Heerlijk eindje gefietst vanmiddag. Een aantal bijzonderheden:
- Het leek wel of ik zowel op de heen- als de terugweg wind mee had. Dat heb je toch anders nooit?
- Alle mannelijke Pollen gingen ook mee. En dat wil wat zeggen, want de Polletjes fietsen en wandelen niet meer zo graag samen met papa en mama...
- Parapol meldde geen enkele keer dat hij een dood dier zag. Parapol heeft oog voor dode dieren. Hij spot ze altijd en overal. Trouwens, hij spot gelukkig ook vaak levende dieren. Bunzingen, marters, hazen, herten, zwijnen, diverse vogels en knaagdieren en laatst ook weer een aantal kornijnen. Konijnen bestaan namelijk niet in zijn überpuberale brein, hij noemt ze steevast kornijnen en vindt dat telkens weer een leuk grapje.
- Ons huis is een prachtige uitvalsbasis. Binnen een luttel aantal kilometers fietsen we óf midden op de uitgestrekte hei, in een donker bos, op een landgoedje bij een heus kasteeltje, in een gevarieerd boerenlandschap, langs een rivier, een grafheuvel, of een eindeloze zandvlakte.

Naar die zandvlakte fietsten we vandaag. Surrealistisch landschap eigenlijk, vooral op een zinderende zomerdag en dan een stukje verder dan we vandaag waren.
Geef me een goed boek, een kleedje en een dekentje en een kussentje, een stoeltje en een lunchpakketje en een luxe toiletje met een deur die op slot kan en ik breng er geheel vrijwillig een dag door. Geheid dat ik dan echt compleet ontspannen terugkeer naar de bewoonde wereld. Maar dan ben ik zelf ook wel een beetje surrealistisch geworden, waarschijnlijk.