We waren vanmiddag niet de enigen met het idee te gaan wandelen. De hele Grebbeberg was vergeven van mensen met stoere wandelschoenen, kindertjes met laarsjes en senioren met Mephisto's. Kunstpol droeg zelfs echte legerkisten, voelde zich een echte militair en stampte vrolijk door de modder.
We kozen een alternatieve route, om de drukte en een enorme modderpoel te omzeilen, maar kwamen in een nog-net-doorwaadbaar woud van rottende varens. En daar zagen we allevier tegelijk een echte vos! Hij kwam eerst recht op mij af en rende toen met een boog om ons heen. Hij was zo groot als een middelgrote hond. De onbesuisde Polletjes gingen er meteen achteraan, zagen ook nog even twee reeën, maar de vos omzeilde hen, zodat de meer bedaarde volwassenen het beestje nogmaals zagen, op maar een paar meter afstand. En dan wil je dus snel een foto maken, maar dat lukt natuurlijk niet. Maar hier zat ie dus ergens!
Parapol houdt de statistieken bij. Hij heeft een mentale lijst van Bijzondere Dieren die hij in het wild heeft gezien en was erg blij dat hij nu ook een echte vos kon scoren!
En voor de beweegstatistieken en de geïnteresseerden: we liepen vandaag dus weer een flink eind. En gisteren liep ik ook dat hele eind, Parapol hoefde me niet te komen redden!
8 opmerkingen:
Fantasties,hou vol,maar weet je maat. Paton
Ja, helaas weet ik mijn 'maat' maar al te goed... haha...
Ik zie toch eensympatiek levend wezen tussen de varens hoor,
fijn dat het gisteren goed ging.
Maomi.
We zien regelmatig reeën in het bos, maar een vos ben ik nog niet tegengekomen, wel konijnen, maar da's wat anders toch? ;-)
waw, een echte vos tegenkomen... wel sjiek!
en weer wat bijgelezen... wat een leuke agenda heb je gemaakt! ik beplak de mijne ook altijd, maar meestal gewoon met één kaartje dat ik mooi vind... maar die van jou is echt wel origineel!
en het verhaal van de wondertrap... komt daar nog een vervolg aan?! anders best spannend, wat ie nog allemaal kan veroorzaken...
Ja, ik heb in het Bennekomse bos onlangs ook oog in oog gestaan met een vos. Bijna even hoog en even rood als mijn hond Storm. Ze keken elkaar diep in de ogen en toen ging de vos er vandoor, mijn hond in vertwijfeling achterlatend... de hele weg terug naar huis liep hij met zijn neus in de lucht (ruik ik nou nog iets??). Ik vond het een bijna mystieke ervaring...
Bijzonder. Ik weet ook nog goed mijn ontmoeting met een vos, ook al was die superkort: we reden in de ochtendschemering over de Zweedse snelweg, en daar stond 'ie aan de kant van de weg. Vergeet ik nooit meer.
Gezellig zo'n gezinswandeling. En leuk om een vos te scoren! Zelf probeer ik altijd vogels te spotten met mijn dochter Teuntje. Maar de meest buitenissige vogel hier in de buurt was tot dusver het Roodborstje.
Een reactie posten