Parapol heeft wensen. Dat komt mooi uit, want hij is bijna jarig. Maar hij heeft zoveel wensen dat we niet gemakkelijk kunnen kiezen. We weten wel wat we niet willen geven: militaria in het algemeen, een welbike in het bijzonder. Wat dat is? Geen idee ook. 'Check Google,' adviseert Parapol ons vriendelijk.
Hij vraagt gelukkig nog meer. We twijfelen nog tussen een cajon en een crossfiets (een tweedehandsje, via Marktplaats). Maar het kan ook nog iets heel anders worden.
Een cajon is natuurlijk leuk in ons huishouden vol muziek(instrumenten), maar ik had al medelijden met de buurman en dat wordt met zo'n ding in huis alleen maar erger. Het andere buurhuis staat al maanden te koop en ik begin langzaam te begrijpen waarom. Verstand komt met de jaren, dus ook bij mij. Gelukkig maar.
In Trouw stond vorige week een interessant artikel over cadeaus geven en de mate van tevredenheid die dat oplevert bij de ontvanger. Veel cadeaus vinden we minder waard dan de prijs die de gever ervoor heeft betaald. Joel Waldfogel beschrijft dit fenomeen in zijn boek 'Scroogenomics'. Hij heeft zelfs de gemiddelde waardevermindering per relatiegroep berekend. De gevoelswaarde van een geschenk geeft hij aan in euro- of dollarcenten. Broertjes en zusjes scoren het best: 99 cent tevredenheid per uitgegeven euro. Ouders scoren ook nog goed met gemiddeld 97 cent per euro, vrienden met 91 cent. Schoonouders scoren het slechtst.
Een pedagogisch verantwoord cadeau kan in eerste instantie een lage gevoelswaarde hebben, maar later het geld dubbel en dwars waard blijken, weet ik uit ervaring. Dus we gebruiken gewoon ons gezonde verstand.. Of we vragen Kunstpol wat hij zou geven, dat is volgens Waldfogel de meest betrouwbare graadmeter. Mmm. Ik twijfel nog. Ik ken Kunstpol.
Parapol is overigens helemaal niet zo met scroogenomics bezig. Misschien begint dat pas als hij schoonouders krijgt.
7 opmerkingen:
nou dan weet ik dat ook weer:) ....ik zie nog de glundergezichtjes van mijn dochters bij de dokterset van Fisher Price, en de gele regenlaarzen.. en niet te vergeten de gele paraplu's die als ze nat werden blauwe vogeltjes liet zien...het is niet de waard evan iets wat ze doet glunderen, maar de gevoelswaarde...en dat zijn ook weer goede herinneringen..
grst
Ah, verhelderend, die Scroogenomics.
Ik betrap me er zelf ook vaak op dat ik vind dat we wat "moeten" kopen van een bepaald bedrag omdat kindlief nou eenmaal jarig is. Terwijl een kleuter daar echt nog niet bij de waarde in euri stilstaat (Als het maar roze is :-)
Wat een leuk instrument, die Cajon!
Hoe krijg je dat trouwens voor elkaar, zo'n YouTube filmpje plaatsen?
groet, Marjan
oh cadeautjes... niet altijd simpel hé! maar volgens mij ben ik zo'n makkelijke, ik ben met alles blij! echt waar! of toch met heel veel... mijn broers en schoonzusjes daarentegen... pffff, dat is een ander karwei hoor! zij willen dan ook al lang het cadeautjes geven bij verjaardagen afschaffen, en dan gewoon samen es lekker gaan eten... maar ik zou dat toch wel jammer vinden...
hoop dat parapol content gaat zijn, met wat ie ook krijgt... want zoals het spreekwoord zegt: een gegeven paard...
Weer wat geleerd! Dat woord kan mooi meeddoen bij scrabble. Maar ik herken wel wat erachter zit. Je bent soms geneigd om iets duurs te kopen omdat je nou eenmaal een bepaald bedrag geeft, terwijl dat niets zegt. En wat de waardering van cadeaus betreft, het schijnt met name bij flessen wijn zo te zijn dat mensen het niet goed op waarde schatten. Dat ze een fles van 25 euri gewoon door de gootsteen spoelen omdat ze menen dat íe niet lekker is. En dat is echt niet alleen een kwestie van smaak, het schijnt uit te maken van wie ze de fles hebben gekregen..
ik bedoel natuurlijk meedoen in plaats van meeddoen
Interessant, dat van die scroogenomics! Daar had ik nog nooit van gehoord.
Van een cajon trouwens ook niet. Daarentegen wel van een canon!
Een reactie posten