Het sprookje van de wondertrap

Er waren eens twee PeuterKleuterPolletjes die heel erg gelukkig waren. Ze woonden namelijk in een huis met een wondertrap. En als ze weleens stout waren moesten ze eventjes op de wondertrap zitten nadenken. Alleen als ze iets héél stouts gedaan hadden. De Polletjes waren gehoorzame jongetjes, dus zaten ze daar maar héél af en toe. En als ze dan op dat wonderlijke plekje zaten, bleven ze daar ook heel netjes zitten en hadden altijd al snel spijt. Veel spijt. 'Sór-ry,' riepen ze dan, en nog eens: 'Sór-ry ma-ma!' En als hun moeder vond dat de wondertrap zijn werk gedaan had, wisselde ze een hartig én een zoet woordje met de kleine Polletjes en dan was het weer helemaal goed. De boodschap was dan ook vaak: 'Je doet niet lief, maar je bent wel lief.'
Toen De Polletjes PuberPolletjes werden, was de wondertrap bijna nooit meer nodig. Alleen als Kunstpolletje niet met z'n mondje dicht wilde eten, moest hij daar z'n bordje of bakje leeg eten. En ook dan hielp de trap wonderbaarlijk goed. Vooral als het chips betrof.
Maar de wondertrap werd eigenlijk veel te weinig gebruikt... Dus bedacht het Parapolletje een andere bestemming voor dat lieve, vertrouwde wonderplekje. Hij wilde graag in de woonkamer zijn wiskunderepetitie leren, maar nee, dat mocht dus niet van zijn immer strenge, doch rechtvaardige ouders. 'Huiswerk maken doe je op je eigen kamer,' zeiden ze voor de honderdste keer. Parapol wilde ook niet boven leren, want dat had ie zo bedacht. En wat Parapol bedenkt, daar stapt ie nooitniet vanaf. Dus ging ie maar op de wondertrap zitten ploeteren. Jas aan. Rekenmasjientje bij de hand (want als je op de middelbare zit, kun je niets meer zonder dat hulpmiddel).
En toen zijn lieve moedertje er een foto van wilde maken, duwde hij haar ruw weg. 'NEEEE, Niet Op Je Blog, Je Zet Ook Alles Op Je Blog!' En hij sprak een hartig woordje met zijn moedertje. En op het zoete woordje kon ze lang wachten, want dat had Parapolletje die avond niet. Maar stiekem vond Parapolletje het best leuk en spannend om op de trap te leren. Hij verwachtte er dan ook wonderen van.

De dag erna viel de wiskunderepetitie erg mee en haalde Het Parapolletje er een prachtig en bewonderenswaardig cijfer voor. Had hij ál zijn wiskunderepetities maar op de wondertrap geleerd!

Cursief = fictie..., de rest is de waarheid en niets dan de waarheid!