Niet ons kopje thee

Nee, het is ook niet bepaald ons kopje thee. De Polletjes hebben het niet van ons. Niet van onze genen (dominant én recessief zit het er absoluut niet in), noch van eventueel onze later opgewekte of aangemaakte interesse. Echt niet.
Waar ik het over heb? Het Leger. De Krijgsmacht. Defensie.
Datgene waar De Polletjes, en dan met name Parapol, obsessief mee bezig zijn. Het is .... hun passie.
Wij, volwassen Pollen, moeten er dus niets van hebben. Met een groot vredesteken om z'n nek gedroeg Grote Pol zich bij de dienstkeuring als een hippie-achtige waanzinnige idioot, zogenaamd onder invloed van diverse verboden verdovende middelen, met als enig doel afgekeurd te worden. Maar het mocht niet baten, de keuringscommissie had een scherpe neus en had vaker met dit gekkenbijltje gehakt. Ze keken dwars door de act van GP heen en gaven hem een vet Okéstempel. Al zit er echt wel iets van gekkigheid in Grote Pol. Dus trad plan B in werking: dienstweigeren, maar gelukkig werd zijn ganse lichting uitgeloot en ontsprong hij de dans. Wie weet wat er nog van hem geworden zou zijn in het leger. Een échte man misschien wel. Maar dat is onaardig. Grote Pol is een lieverd, een vredelieverd. En ook een echte man.
En ik? Nee, legergroen is niet mijn kleur. Noch marineblauw. Ik gruw eigenlijk van het leger, van het schieten, van het gepraat over wapens en missies. Ik vind dat alles vrij vreselijk en verschrikkelijk. Maar Parapol is vol van de missies en ziet zichzelf al de vrede bewaken in Uruzgan. En daar kan ik natuurlijk niets op tegen hebben, behalve dan dat ik het een angstig idee vind dat mijn zoon later misschien wel écht gevaarlijke dingen zal gaan doen.

'Gelukkig' voor Parapol wonen we vlakbij militaire oefenterreinen. Hij oefent regelmatig lustig mee en kletst wat af met de majoors. Hij struint minstens twee keer per week de hei, het omringende bos en de tankbanen in onze nabije omgeving af, op zoek naar militair (rest)materiaal. Ons huis wordt binnenkort echt te klein, want alles wat los en vastzit en enigszins met het leger te maken heeft, wordt driftig verzameld en gekocht.
Vrijdag werd een gigantische doos bezorgd. Parapol had een aankoop via Marktplaats gedaan en hij is er het hele weekend al zoet mee. Het is een ghilliesuit. Da's een soort mantel van Sinterklaas, gemaakt van netstof waar draadjes stof, repen jute en touwen ingeknoopt kunnen worden. Erg creatief werk. Erg stoffig ook. Onze camera heeft kuren, anders had ik een filmpje gemaakt van Parapol met dat ding aan, hij lijkt dan net een Afrikaanse medicijnman. 't Is ook een mooie outfit voor het volgende schoolfeest.

Maar het doel is dus gecamoufleerd door de bossen te kunnen gaan. Wow! Vet! Keigaaf! Enzo.

Als ie maar gecamoufleerd genoeg rondstruint, zodat de jagers op het overschot aan wilde zwijnen hem niet zien.