De leukste schooldag van het jaar

'Juf de Purperpol, dit is écht de leukste dag!' Het kwam uit de grond van zijn hart. De pieten waren vannacht geweest, hadden de hele school op de meest verschrikkelijke manier verrommeld (heerlijk om te doen!), alle klassenboeken meegenomen en bordtekeningen met 'Bedankt juf!', schoencadeautjes en zakjes met strooigoed achtergelaten.
Dit kind ging zo ook nog 's pietengym doen dacht ie, en hij vertrouwde me toe: 'Ik wil later ook zwarte piet worden en ik ben er al heel goed in.' Ik zie het hem wel doen, het is nu al zo'n boef.
Om 8.45 uur stond de postbode voor de schooldeur en omdat ik op vrijdag én portier én afwashulp én telefoniste én administratief medewerkster én oja, ook nog IB'er ben, deed ik de deur open. De postbode overhandigde me zomaar alle verdwenen klassenboeken. De pieten schenen ze meegenomen te hebben en ik bezorgde ze maar snel terug in de klassen. De kinderen waren al erg verontrust na de ontdekking dat Het Boek van de juf verdwenen was (één van de kinderen heeft eens opgeschreven in een soort afscheidsboekje voor mij aan het eind van het schooljaar dat mijn lievelingsboek De Blauwe Map was (inderdaad het gewichtige klassenboek waarin ik erg vaak en veel schreef en las)) en waren erg blij dat alle gegevens weer terecht waren en er weer gewoon lesgegeven kon worden.
Maar hoe het kon dat de postbode ermee aan kwam, daar snapten ze ook niets van. Maar ach, sommige dingen zijn gewoon niet te verklaren.... Vooral niet rond 5 december.
En hoe het kwam dat één leerling 'nee' zei, toen de juf vroeg of hij ook wat in zijn schoen had gehad? Dat ligt gewoon aan het feit dat deze autistische jongen een cadeautje ónder zijn schoen had gehad. Dat was dus weer heel gemakkelijk te verklaren.