Door zo'n brief, zo'n besluit, lijkt er nog weer een dikke streep getrokken te worden onder de woorden: 'je bent ziek'.
Dat wist ik allang. Haha. Daar niet van. Maar u begrijpt dat het niet fijn is om daar op deze manier ook weer mee geconfronteerd te moeten worden. Ook al is een arbeidsongeschiktheidsuitkering in principe een prettige uitvinding voor mensen zoals ik.
Ik wil eigenlijk nu heel hard wegrennen (kan ik niet) of diep onder de dekens verdwijnen (krijg ik geen lucht), of gewoon net doen alsof er niets aan de hand is (geen energie voor) of naar een paradijselijke plek vliegen, met lange, wiekende vleugelslagen (ik heb geen vleugels). Ik wil dus iets wat niet kan. Natuurlijk weet ik wel onder wiens vleugels ik schuilen mag. Gelukkig wel, hoor. Maar ook dat ervaar ik niet altijd een instantoplossing voor al uw zorgen en problemen.
Gek. Ik moet opeens denken aan de krullevaar, uit Pluk. Zo'n struisvogel met krullen. Ik lijk er wel wat op, maar ik heb niet van die lange poten. (Helaas. Dan paste mijn gewicht misschien wat beter bij mijn lengte...) Vliegen kon hij niet, maar hij riep steeds maar: 'Prrr... ta lie loe!'
Ik denk dat ik dat ook maar eens ga roepen. Heel hard.
Prrr... ta lie loe!
12 opmerkingen:
dat lijkt me een prima plan!
Dan roepen we wel met je mee. Hè, wat vervelend voor je. Je weet het ( blijkbaar) en toch komt het hard aan. Ik wens je veel sterkte en een veilige Arm om je heen.
Ook ik vind het heel vervelend.
En wens jou ook een veilige Arm om je heen,gelukkig is die er!
Maomi
Als ik mij goed herinner kwam de Krullevaar uiteindelijk toch nog goed terecht... Ik weet dat je ziekte niet zomaar weg kan gaan maar misschien is er over een tijdje iets nieuws op je pad waar je nog nooit aan gedacht had maar wat uiteindelijk ook goed en of leuk blijkt te zijn...
Ik hoop het voor je!
Gea
Veel sterkte! Ik kan me je situatie niet echt van binnen voorstellen, maar voor zover ik dat kan lijkt het me heel confronterend, zo'n bericht.
Ik kan het me voorstellen dat dit erg confronterend is. Balen!!! En sterkte.
Confrontaties zijn nooit prettig, bah! Zeker niet als het zo 'definitief' is. Ik maak een diepe buiging voor je veerkracht!
Ja, soms val je jezelf zo tegen hè? Dan denk je dat je alles op de rails hebt met je gevoelens en dan lukt het ineens niet meer om luchtig, optimistisch en vol vertrouwen te zijn..... Komt wel weer, gelukkig heb je altijd nog je humor en relativeringsvermogen....ergens dan hè? Ik denk aan je, weet alleen niet of het helpt "Prrr...ta lie loe"
zo zwart op wit komt het wel hard binnen he!
Wellicht helpt een flink stuk fietsen, de wind door je haren... daarna zie je misschien weer wat lichtpuntjes...
En hopelijk klinkt dit niet als een dooddoener, maar als goedbedoelde troost en bemoediging: Als God een deur sluit, opent hij, ergens, een raam!
Ik vond de krullevaar ook zielig, zo'n soort underdog waar iedereen van houdt! Je hebt dit gewoon niet zelf in de hand. Probeer er een tikje afstand van te nemen en kruip lekker weg in een warme stoel met een kopje van iets warms...
Zet um op!
Groetjes van mama lieveheersbeestje.
Balen! Lijkt me inderdaad confronterend!
Sterkte meid. En fijn dat je het zo opschrijft.
Een reactie posten