bloeddruk

Je kunt bloedmooi zijn.
Of het bloedheet hebben.
Of bloedarm zijn.
Of een bloedbad aanrichten.
Of bloeddorst hebben.

Dat slaat allemaal niet op mij.
Die van mij heeft met bloeddruk te maken. Ik heb het niet bloeddruk. Nee, zeg. Ik heb vakantie en ben alleen maar druk bezig met relaxen. Dat gaat volledig ten koste van het achterstallig schoonmaakwerk hier in Huize Pollenstein. En ik zit er niet eens mee.

Nee, zeg. Ik heb bloeddruk. Hoge.
En daar eet ik pillen en zoutarm tegen. Brei me suf, ontspan me slap.
Maar dat helpt allemaal niets. En zeker niet als ik bij de dokter zit en hij komt weer aan met dat bloeddrukding. Dan stijgt die bloeddruk spontaan, zowel systolisch als diastolisch. Boven en onder, ader en slagader, alles doet mee. Het bloed suist en bonkt en zwiert met grote druk door mijn hoofd.

En zit ik stil op de bank, dan voel ik mijn hart. Dat hart, dat lijkt op een baarmoeder met babyvulling. Dat vlinderachtige gevoel, toen de Polletjes me nog niet verrot schopten, maar zacht kietelden met hun vingertjes en teentjes van zo'n twintig weken oud. Zo voelt mijn hart. Als een wekkertje dat zachtjes afgaat.

Maak ik me er zorgen over, dan stijgt die bloeddruk weer. Dus doe ik dat niet.

Van de dokter kreeg ik een bloeddrukmeter voor thuis mee.  Geinig ding, hoor. Vooral als ie aangeeft dat het eigenlijk allemaal heel erg meevalt. Maar vanmorgen viel het niet mee.  Nee, zeg. Het viel vies tegen. Dus ben ik druk.

Bloeddruk met ontspannen.