Twee B's: Bam! en Buyology

Gisteren testte ik mijn gezondheid door even de dagelijkse boodschapjes te doen.
Grote Pol had gezien dat de hangop in de aanbieding was bij Appie, dat wilde hij wel weer eens eten, de nostalg.
Laatst vertelde Grote Broer over Buyology - de kunst en/of de psychologie van het verkopen, zeg maar - en terugdenkend daaraan speurde ik onze Appie af op zoek naar leuke voorbeelden, waar ik dan natuurlijk niet in zou gaan trappen.
Dat de goedkope koekjes onderin het rek liggen bijvoorbeeld, dat wisten we allang, maar de kunst van buyology is doortrapter en subtieler, met geuren, kleuren en vooral geluiden. Geluid van lakens die opgevouwen worden laten klinken schijnt de omzet te vergroten, aardbeienlucht die door geurverspreiders stroomt, lichten die passend per winkel, maar ook per afdeling zijn afgesteld (ik vond het gewoon donker op de broodafdeling), producten van A-merken op doordachte manier gemengd met huismerken en Excellent-merken enzo. En de stellingen met drogisterijartikelen zijn lager dan de andere stellingen, omdat dat bij de Etos ook zo is, dan heb je het idee dat je niet meer naar de Etos hoeft. Dat soort dingen. Die probeerde ik dus te ontmaskeren.
Ik stond voor de zuivelkast te zoeken naar die hangop, buyological natuurlijk iets met een traditionele, ambachtelijke, authentieke uitstraling. Ik haalde nog eens mijn verkouden neus op, maar rook geen typische zuivellucht. Onder invloed van een lekkere pijnstiller (oppassen met alcohol, niet autorijden etc.) - die overigens maar een beetje helpt, nog steeds - raakte ik zo in zintuigelijke ervaringen verzonken dat ik de hele omgeving vergat. Na een tijdje besefte ik weer dat ik de hangop echt niet kon vinden en maar eens door moest naar de groenteafdeling. Ruiken welke geur daar verspreid zou worden, en o ja, ook een preitje.
Ik keerde mijn winkelwagentje zachtjes en reed - Bam! (maar zachtjes, hoor) - tegen een buggy met kindje aan. Moeder geschrokken, duwde de buggy snel weg van mij - ik, arme, gevaarlijke, gedrogeerde vrouw met donkere wallen onder de ogen en een opgeblazen gezicht - en keek mij boos aan. Ik stamelde erg geschrokken 'sorry' en moest bijna huilen... Moeder keek nog steeds boos. Kindje sliep lekker door.
Op slag vergat ik alle buyologische gedachten en kiepte snel wat prei en kip in de kar en koerste naar de kassa. Weg! Gauw naar huis.
Op de bank viel ik al snel in slaap. Nee, nog niet gezond genoeg dus.
Zou die moeder nog steeds boos kijken? Ik denk het wel...