Vijftien en welbespraakt

Op een energiek moment ging ik met Parapol shoppen. Om maar eens wat nieuws voor hem te kopen. Dat doen we bijna nooit en ik weet nu weer waarom niet. Hij wil namelijk niets. Ik ben erg, hij is erger. Hij is verschrikkelijk erg zelfs. Überkritisch dus.
Niets is mooi. Alles is te duur. Niets is nodig. Het liefst loopt ie op afgetrapte heul goedkope gympies. Verwassen T-shirts van minimaal vijf jaar oud zijn prima, bijna nieuw in zijn ogen, vesten en truien moet ie niet want hij heeft er al drie. Hij wil alleen spijkerbroeken en dan nog het liefst heul lichte, wit bijna, terwijl ik een mooie donkere beter vind. Parapol maakt namelijk wel overal vlekken op. Dat krijg je met die militaire hobby's van hem.
Door de zoveelste kledingzaak banjerend, nog steeds niets gekocht, verzuchtte ik: 'Je loopt binnenkort geheel en al nakend rond.' Waarop Parapol, snedig als altijd, antwoordde: 'Je kunt beter met niets rondlopen, waarvoor je ook niets hebt betaald, dan met iets dat niets is en waar je wel iets voor hebt betaald!' (Ja, beste mensen, lees die zin nog maar een keertje! Het is een diepe waarheid. Een puberwaarheid weliswaar, maar hij is dieieieieieiep...)

Trouwens, over die vlekken op zijn broek gesproken: vlekken van bos en hei doet hij amper meer op, want daar is ie bijna nooit meer te vinden. Maar de enige reden daarvoor is, vertrouwde hij me toe, dat hij zoveul tijd op school moet doorbrengen en aan huiswerk moet besteden. En dat is, zoals hij ook al eerder meldde, alleen maar stom, dom en saai en nergens toe dienend.
Hij vertrouwde me nog meer toe. Hij gaat later als een eenzame zonderling ergens heel afgelegen in een groot huis wonen. Tussen al zijn militaria. 'Dus je gaat binnenkort op jezelf wonen?' 'Nee, niet 'op jezelf' maar 'op een vloer', want 'op jezelf' dat zit zo rot.'
Daarom hoeft hij ook niet alvast te wennen aan vrouwen en hun typisch vrouwelijke eigenschappen, zoals, ik noem maar even twee voorbeelden:
- terwijl je al iets gekocht hebt in een winkel, daarin toch nog speurend rondlopen;
- het gezellig vinden met je zoon te shoppen. 'Je gebruikt me alleen als knechtje. In de eerste jaren van mijn leven heb jij éven voor mij gezorgd, nu ben ik jouw slaaf geworden, dat was van het begin af vast jouw plan.' 'Ja maar, Parapol, het is beter te geven dan te nemen.' 'Nou, geef me dan maar gauw een ijsje.'

Toen we naar huis fietsten, raaskalde hij nog even door. 'Zo. Straks ga je natuurlijk alles wat ik heb gezegd op je blog zetten, want dat doe je altijd. Kunnen die mensen ook weer lekker lachen om die leuke zoon van je.' 'Je brengt me op een idee.'
En toen gingen we proberen elkaar de weg af te duwen. Want dat hoort er ook bij als je vijftien bent.

Ik heb me kostelijk vermaakt. Parapol is een geweldige puber en hij wordt meestal alleen maar leuker als ie lekker dwars doet. Maar dat heeft ie lekker nog niet door.