Lingo / Mens-erger-je-niet

Ik houd wel van woordspelletjes en op zich vind ik Lingo dus ook een leuk spelletje. Ontspannend als je moe bent. Met het geluid uit slinger ik dan lukraak wat zes- of - leuker nog- zevenletterige woorden richting de televisie.
Naar Lingo kijk ik liever niet met het geluid aan, dan is het echt te erg voor woorden. En ook met het geluid uit is er nog genoeg waar ik me aan kan ergeren (en dat ik er dan toch nog af en toe naar kijk, dat is eigenlijk best bijzonder mild van me, toch?).
Lingo heeft wel wat van Mens-erger-je-niet. Waarom? Om bijvoorbeeld deze drie redenen:

1. het team dat een woord goed heeft geraden, klapt meestal ook voor zichzelf. Daar erger ik me aan. Dat doe je toch niet? Dat doen kinderen van één, twee jaar oud, daarna niet meer...

Moet je eens op gaan letten, dat is heel goed voor het doen opschuiven van je tolerantiegrens.

2. het is eigenlijk een spelletje voor koeien, want het publiek loeit zeer regelmatig 'groen, groen', of 'aaaaaah'. Koeien zijn leuke beesten, intelligent schijnen ze ook te zijn, maar het lukt mij niet me te identificeren met koeien en blijkbaar heb ik toch ergens een innerlijke identificatieplicht, ook met het onzichtbare klapvee bij Lingo. Maar deze ergernis is dus heel goed te ondervangen door de mute-knop in te zetten.

3. bij de finale mogen de kandidaten ballen pakken om Lingo (5 op een rij) te halen. Lukt dat, dan verdienen ze €5000,-, maar als ze de zilveren LuckyLingobal pakken, mogen ze kiezen: of € 2500,- of doorgaan met de kans dat ze geen Lingo halen. Kiezen ze voor de €2500,-  mogen ze altijd nog het resterend aantal ballen pakken om te zien of ze echt een goede keus hebben gemaakt. En dat vind ik zo ongehoord dom!!! Alsof je dan precies dezelfde ballen pakt als je zou hebben gedaan als je doorgegaan was.

Nou ja. Dit was dus zomaar even een potje Mens-erger-je-niet bij Purperpol. Laat maar. Het is gewoon
o-n-n-o-z-e-l  g-e-k-l-e-t-s.