Dat denk je dan (stiekem) op zo'n dag. Toch?
Tot je weer dezelfde fouten als vorig jaar maakt. Tot je weer vervalt in je oude gedrag. Tot het weer zo miezert. Tot je je baan nu echt kwijtraakt. Tot je merkt dat je nog steeds ziek bent.
Bah. Purperpol, wat ben je negatief. En dat nog wel op nieuwjaarsdag. Kun je niet een beetje gezellig meedoen? Een beetje leuk en hopsasafalderaldera?
Ja, hoor. Dat kan ik best. Maar dat doe ik nu even niet. Ik weet namelijk nog iets veel beters dan alleen maar dat we van 2011 naar 2012 (spectaculair!) zijn gegaan en dat daar dan van alles aan gehangen moet worden (wowie!!!). En dat we dan opeens iedereen het beste wensen (ohw, wat zijn we sociaal). Natuurlijk. Het hoort erbij en ja, dat moet ik niet geringschatten. En die beste wensen komen absoluut uit goede harten.
Ik wens u bij dezen ook een fantastisch nieuw jaar toe. En dat meen ik heel oprecht. Ik wens u een jaar vol vrede toe, in uw huis en in uw hart.
Maar ik hoop op iets veel nieuwers en beters dan alleen maar een nieuw jaar. Op een volmaaktheid waarin niemand meer in oude valkuilen trapt. Op een wereld zonder ziekte, pijn, dood en rouw. Een omniversum vol ware Liefde en en allesomvattende Vrede. En dat duurt dan niet hooguit een jaar, maar een eeuwigheid. En juist dit jaar op 1 januari ben ik daar meer mee bezig dan anders.
10 opmerkingen:
ik hoop met je mee :o) en ondertussen wens ik je gewoon een mooi en creatief 2012 toe :o)
Gelukkig is dat geen lege hoop!
Wie weet!
Ik WEET dat het komt, maar wanneer is natuurlijk de vraag. Ondertussen moeten wij gewoon onze stinkende best doen en proberen minder fouten te maken en minder op de mizer te letten enz......
Ja, wat een DAG zal dat zijn, daar zijn geen woorden voor.
Maomi
Ja, met alleen een datum op een kalender verandert er natuurlijk niet zoveel. Maar er is altijd hoop. En dat is denk ik de symbolische kracht van een nieuw jaar. En dat daarmee ook de pijn komt om een baan die je gaat verliezen, en een lijf dat niet meer meewerkt, dat mag allemaal. Van mij hoef je niet hupsedeflups en geforceerd. Echte vrede komt misschien wel als we onder ogen zien dat het er allemaal is, dat al ons verdriet deel uitmaakt van ons mens-zijn en dat we het niet hoeven te ontkennen. Dat we zo onze eigenaardigheden en beperkingen hebben. En dat er ondanks dat een groter geheel is, waarin plaats is voor dit al.
(Ik lijk wel een dominee. Maar het lijkt me beter het preken aan anderen over te laten ; )
Als die dag toch 'ns mocht komen en zou blijven!
ik volg je helemaal en hoooooop keihard met je mee!!!!
intussen toch maar genieten van de kleine geluksmomentjes zeker?!
Maranatha!
Tot die tijd: gewoon een boom planten en bloggen! ;-)
Wens je een mooi nieuw jaar Lydia ...
Een reactie posten