Biovies

Grote Pol en ik willen eigenlijk veel vaker zonder vlees eten, en als we vlees eten, is dat biologisch. Dit alles tot groot verdriet van de Polletjes, die het liefst elke dag grote worsten en lappen vlees wegwerken. Groot is mooi en veel is lekker, is hun motto. Likkebaardend denkt Parapol terug aan zijn profielwerkweek in Berlijn waar hij voor vijf euro onbeperkt schnitzels zo groot als zijn schoenzolen mocht eten.
In Amsterdam zit een vegetarische slager. De Polletjes kunnen er met hun verstand absoluut niet bij en toen ze het hoorden, rolden ze van hun stoel van  het lachen. Het lachen verging hen toen we wel twee dagen zonder vlees, maar met tempeh (vies) en Griekse groenteschijven (extreem smerig), aten.

Na een zoveelste mopperbui op onze eetgewoontes, we eten óók nog zelfgebakken brood - dat er overigens in mijn ogen heel gewoon uitziet - werden de heren lollig en ontstond onderstaande op het gehoor idealekinderen-sociaal-wenselijke conversatie, waar de ironie vanaf droop... U had ze moeten horen:

P: zeg, Kunstpol, zullen we naar de vegetarische slager?
K: ja, jottum, dat gaan we doen! dan kopen we daar een fijne voorraad biologisch vegetarisch vlees.
P: ja,  mieters heerlijk en zo voedzaam en vol vitaminen en mineralen.
K: vol met de broodnodige voedingsstoffen voor onze lichamen-in-de-groei.
P: ja. heel fijn voor onze darmflora en zo duurzaam en diervriendelijk.
K: weet je wat, dan kopen we er ook biologisch geteelde ecologische organische sojabonen bij.
P: ja een doe-het-zelf pakket om ons eigen biologisch vegetarisch vlees te maken, dat wordt heel plezierig en fijn. o, wat zullen we smullen.
K: we moeten wel een nieuwe naam bedenken voor het brood dat papa en mama bakken, want brood is een beschermde term. dat spul mag geen brood heten.
P: uhm. iets met bio!
K: iets met vies!
P+K: BIOVIES!!!!