Een van de Polletjes had gisteren twee toetsen. Een toets ging over iets interessants, iets leuks, iets wat gemakkelijk leert, de andere toets niet. Zeker niet voor een dyslect. Bovendien was dit Polletje druk geweest met andere dingen. Zeer Belangrijke Dingen in het Leven van een Polletje. Luchtlandingen op de hei, een vliegshow op diezelfde hei, programma's op de televé en spelletjes op de laptop.
Tja.
U raadt het al. Voor het ene vak zat de leerstof er goed in, bij overhoring door mij voor het andere vak bleek al snel dat het er gewoon niet in zat. En dit Polletje had dat ook wel door. En aangezien dit Polletje het liefst achten, negens en tienen haalt en dat ook vaak wel doet, gebeurde er meteen iets geks. Dit Polletje kreeg opeens weer bezoek van ene Heer Faalbang. Die was een jaar of wat keurig weggebleven, of snel weg te sturen als hij ook maar om de hoek keek, omdat het zo goed met dit Polletje ging op deze school. Heer Faalbang zag zijn kans echter schoon en sloeg genadeloos toe.
De ene toets ging prima, de tweede toets, een uurtje later, niet. Want Polletje werd misselijk. Zomaar opeens. Heer Faalbang had zijn gif toegediend, zonder dat Polletje het merkte. En Polletje presteerde nog slechter dan hij had gekund.
Polletje kwam thuis met buikpijn en een volle broodtrommel en deed flink zielig. Maar ik had geen medelijden met Polletje. Hij had Heer Faalbang zelf uitgenodigd. Dan krijg je dat.
Dus moest Polletje toch gewoon zijn huiswerk maken. Kreeg geen koekje of snoepje bij het gezellige moeder-wacht-de-kinderen-na-schooltijd-op-met-thee-en-koekjes-moment, ook niet na het demonstratief met ultralange tanden leegeten van die broodtrommel, want het was kiezen of delen: óf zielig en ziek en geen koekje / snoepje / chipje, óf gezond en vrolijk en wel een koekje.
Nu moet u nog één ding weten. In het leven van dit Polletje zijn koekjes belangrijk, Heel Belangrijk. Ze zijn van levensbelang, zelfs.
U raadt het alweer, wat bent u toch knap: dit Polletje koos eieren voor zijn geld en werd plotsklaps weer het gezonde, vrolijke knulletje dat we zo graag zien en at gezellig een koekje met ons mee.
De vraag blijft natuurlijk of Heer Faalbang voorlopig wegblijft. Maar dat ligt toch voornamelijk aan dit Polletje. Hij kan 'm altijd uitnodigen, natuurlijk, als hij weer eens te weinig tijd voor zijn huiswerk heeft genomen. Want misselijkheid is een zeer legitiem excuus. Dat doet het altijd goed, denkt dit Polletje. Het enige minpuntje is dat z'n moeder zo'n hardvochtig mens is. Bij haar is het kiezen of delen: of Heer Faalbang, óf koekjes eten.
En zo kan dit Polletje de schuld toch nog bij iemand anders leggen. Bij zijn moeder. Want zelf heeft hij het natuurlijk noooooooooit gedaan.
6 opmerkingen:
Een Polleke KAN zich daar niet schuldig aan maken! Toch?.... Stiekem vind ik 'm wel een heuls klein beetje zielig hoor....Dhr. Faalbang op bezoek krijgen als je nog maar een klein Pollemens bent...en dan ook nog eieren, uuuuhhh...koekjes voor je geld moeten kiezen ;-)
Haarscherpe analyse. Jij hebt òf je roeping als psychiater, òf je roeping als standup=comedian gemist..... Had je samen met je zoon kinnen optreden als het Polletjes duo
goed zeg... deze methode.... ja voor koekjes zou ik toch ook eieren voor mijn geld kiezen. jammie
Ik vraag me af waarom Polletje de volle broodtrommel weer mee naar huis genomen heeft. Hij zal toch wel eerder ervaren hebben dat hij zijn broodtrommel moet leegeten. Was het voor hem een bewijs van zijn zieligheid, of was hij zo eerlijk om de volle broodtrommel weer mee terug te nemen en niet bijvoorbeeld ergens onderweg de inhoud te lozen? In het laatste geval, mijn complimenten, Polletje!
Toch vind ik het moeilijk om het één van het ander te onderscheiden - maar hij is pas vijf - de wijsheid komt met de jaren zekers ? (hoop, hoop)
Verstaan we dat niet onder de kunst van het omkopen/chantage en dat al nie meer??? ;-)
Een reactie posten