Altijd op zaterdagavond een strak gestreken tafelkleed - ik hoopte altijd op het kersjeskleed - en als ultieme tractatie een gekookt of gebakken eitje. Gekookte eitjes in grappige houten eierdopjes met een gezichtje erop en met plastic pastelkleurige eierlepeltjes. En om 18.45 uur luidden de kerkklokken om de zondag aan te kondigen. Ik kan dit zaterdagavondgevoel verder niet goed omschrijven, maar als je het hebt over goede herinneringen, over geborgenheid en warmte, dan denk ik hieraan terug.
Grappig is dat, realiseer ik me: er was niets meer nodig dan een schoon nachtjaponnetje, een fris tafelkleed, een fijne speelmiddag, op de achtergrond het gebeier van de klokken en een gekookt eitje. En het ontspannen samenzijn als gezin, natuurlijk. Simpel geluk.
Gisteren was ik bij mijn ouders en maakte ik wat foto's van nog een paar dingen die dit thuissentiment vertegenwoordigen.
De lamp in de gang. Gemaakt door mijn vader van een oude fiets, met lampjes voor en achter.
Gewoon. De klok. Gemaakt door mijn opa, verlovingscadeau voor mijn ouders.
De jaren vijftig vorkjes. Wraps aten we er nog niet mee...
15 opmerkingen:
Leuk zo die herinneringen. Had ik toevallig ook afgelopen week met een paar spulletjes.
Groetjes Babette
Mijn sentimentele journey zet zich tegenwoordig voort op een totaal andere manier.
Mijn beide ouders zijn helaas binnen de bijna afgelopen 2jr overleden (mooie leeftijd hoor, 88jr) maar goed, mn thuis is er niet meer...
Wel zit ik nu dagelijks aan het bureau van mijn vader en heb ik ook zijn boekenkast geërfd, waar ik ongelooflijk blij mee ben.
Als ik naar mijn ouders ga ben ik soms verbaasd hoe weinig er veranderd is thuis terwijl ik al 15 jaar het huis uit ben.
Bepaalde spullen, maar ook gewoontes verandere nooit meer.
Op zaterdagavond, nadat we in bad waren geweest, een bakje chips uit een botervlootje.
Even tv kijken ( zal wel Willem Ruis zijn geweest ) en dan naar bed.
Hoe anders dan de kinderen die met een zak chips doordeweek over straat lopen. Ik wil dat zaterdagavondgevoel mijn kleine man ook meegeven.
Mooi! Hierop zaterdagavond: Iedereen in de pyjama met een bakje chips en een glas cola of sprite samen tv kijken. Wetten dass is altijd feest.....maar ook chips & cola is er alleen op zaterdagavond en wat keken de kinderen er altijd naar uit!!
Geweldig! Dat fijne warme vertrouwde gevoel... dat is het toch, het mooiste wat er is. Fijn zo'n fijne jeugd (ik had er ook een hoor... zo'n jeugd, niet zo'n kleedje maar wel iets anders, ga er nog wel eens over bloggen als ik de geest krijg, je inspireert wel!)
Mijn vader die t gras maaide...ik die er naar kijkt..een merel die er bij zong..puur geluk..Mooie post! En bij mij thuis vroeger hadden ze ook zo''n kleedje!
Wat een mooie herinneringen. En die lamp, gaaf!
heerlijk zulke herinneringen!
leuke lamp en klok!
Hé ja... die klokken! Wij woonden schuin tegenover de kerk (maar gingen desalnietemin vijf over half de deur uit terwijl de dienst om tien uur begon.. ander soort jeugdherinnering :-) en die klokken luidden altijd zo mooi 'kom dan, kom dan'. Leuk en waardevol die herinneringen (en fijn dat je dat dan nog bij je ouders thuis kunt 'ophalen').
Bij opa en oma onder de douche en afgedroogd worden met een verwarmde handdoek... Ontbijten met eierkoeken met kaas... Ik mis ze, mijn opa en oma...
Mooi is dat en zo zie je maar weer dat geluk in de kleinste dingen zit. Bij ons was dat ook op zaterdagavond brood en soep eten. Dat gevoel kan ik nóg terughalen, en dat, terwijl ik helemaal niet van soep hield...
Ik ga de komende keer dat ik bij m'n moeder ben ook foto's maken, al is het alleen maar om de herinnering levend te houden!
Die lamp heeft bewerkstelligd dat het begrip 'recyclen' al meer dan 40jaar een dubbele betekenis heeft bij mij.
Ik wist op dat moment nog niet dat ik in een familie van 'cryptogrammers' terecht gekomen was, maar vanuit die denkwijze is de dubbele lading heel goed verklaarbaar.
voor ons huwelijk heb ik mijn Oma gevraagd een kerst-tafel-loper te borduren. Gewoon omdat zij die ook heeft, en mijn moeder ook en dat hoort er zo bij. Onbewust wil ik dat denk ik ook graag doorgeven.
En ja, het weekendgevoel... hmmmmmm!
Mijn dochter is 16 en had vanmiddag zo'n moment; opeens was er een filmpje van 'de boze heks'op de tv en daarna ook nog 'madelief'. Och, mam, net als vroeger! Direct riep ze haar broertjes er bij en verkneuterde ze zich op de bank...grappig! Ik geloof dat ze maar twee keer die madeliefserie gezien heeft, maar in haar herinnering was het iedere dag!
Ik heb trouwens dat ik bij mijn ouders helemaal niet meer het gevoel van vroeger heb. Ze hebben allemaal andere meubels en alles verbouwd...ik voel me er niet meer thuis haha! Overigens staan hun tafel, twee kasten en een bureautje gezellig bij ons in de kamer, ik heb de herinnering gewoon meegenomen...
Een reactie posten