In de Libelle staat soms pure horror, dat u het even weet

Wilde ik net een trots blogje schrijven over een zeker persoon hier in huis, issie vandaag zo poepchagrijnig dat ik bijna geen zin meer in had. Maar het gaat alweer beter, want daarnet kreeg ie tussen neus en lippen door zomaar even een nieuwe fiets. En daar kikkert zijn humeur blijkbaar zienderogen van op. Overigens: als ik er eerder een boterham in had gestopt, of een bakkie chips, was het vanzelf nog sneller goed gekomen.

Gisteren bladerde ik een Libelle door met daarin een artikel over pubers. Mét een testje, mjammie, dus probeerde ik erachter te komen met welk type puber ik nou eigenlijk te maken heb. Dat wist ik natuurlijk allang, want deze puber is de voorbeeldigste puber van de hele wereld. Ik stel mezelf soms zelfs deze vraag: heb ik hier te maken met een buitenaards wezen dat ik toevallig op d'een of d'andere wonderlijke wijze gebaard heb, of met een gewoon mensch? Maar dit terzijde. En het is natuurlijk overdreven. Dat is die dichterlijke vrijheid weer waarvan ik op dit wereldwijde web zo profiteer.

Je kon bij die test steeds kiezen tussen twee vreselijke types horrorpubers en dan lezen hoe normaal het was dat een puber zus of zo denkt of doet. Maar deze persoon hier in huis, allang in de pubergerechtigde leeftijd, doet dus bijna nooit zus of zo. Behalve dan vandaag, toen hij wat mokkig en mopperig was. Maar eigenlijk ook niet meer dan dat.
Zo kon je kiezen voor pubertypes die (uit mijn hoofd, want het artikel heb ik zo snel mogelijk verdrongen en pas later bedacht ik dat ik het onderwerp wel blogwaardig vond):
a. stiekem drinken, roken, blowen, stelen, experimenteren met drugs en seks.
b. altijd te laat thuiskomen en veel te veel geld uitgeven.
c. met te veel of te weinig vrienden.
d. zich extreem slordig of anderszins extravagant kleden.
e. altijd ruzie maken met iedereen of zich extreem terugtrekken en suïcidaal zijn.

Al deze dingen doet deze zekere persoon hier in huis écht niet. En als hij het niet doet, dan zou hij het volgens Libelle tóch doen. Stiekem. Achter onze rug om, of zo. Maar nee, Libelle, ECHT NIET!!!

Wat deze zekere persoon wel doet?
Deze persoon gaat regelmatig vrijwillig met zijn ouwe, zieke moeder een flink eind fietsen.
Of hij helpt in 'zijn' museum, voor €2,50 per dag, waarvoor hij per dag zo'n veertig kilometer moet fietsen.
Hij maakt zijn huiswerk uit zichzelf en goed genoeg voor minimaal een zesje.

Bezorgt honderden folders per week op tijd en spaart het geld dat hij ermee verdient netjes op. En af en toe trakteert hij zichzelf op wat contanten om er leuke dingen mee te kunnen betalen, zoals een parachutesprong, een oude, verroeste helm (een bodemvondst), een kepi uit de oorlog (die hij heel creatief motvrij verpakt heeft in een doos, achter doorschijnend plastic- vandaar de geweldige fotokwaliteit), of Italiaanse ijsjes voor het hele gezin.
Doet huishoudelijke taken zonder morren.
Eet normaal.

Drinkt niet, rookt niet, gebruikt niet. Ook geen cola.  

Kleedt zich normaal.
Speelt leuk buiten en vermaakt de buurtkinderen met stoere spelletjes.
Is vaak gezellig aanwezig.
Heeft een goed gevoel voor humor.
Plaagt zijn broertje soms, maar stopt als het daar tijd voor is, of als we er wat van zeggen.
Gaat zelfstandig en uit vrije wil even bij zijn oma in het ziekenhuis op bezoek.
Haalt bijna de bruine band bij judo en dat met zulke onsportieve ouders.

Het enige is dat hij het liefst slaapt met het raam dicht. Maar ja. Dat is heel gewoon voor een buitenaards wezen. Laten ze daarover bij de Libelle maar eens een artikeltje schrijven. Ik wil ze best helpen.

Of zou dit kind gewoon een fantastisch en uniek schepseltje zijn? Mja. Maar dat is natuurlijk te saai voor in de Libelle.