Lollige stukjes schrijven, dat kunnen Grote Pol en ik als de besten. Purperpolletje lijdt aan een chronische rotziekte? Vervelend natuurlijk, maar lachen om die gekke hallucinaties die gratis bij de Prednison bijwerkten. En een grappig blogje over een kop als die van de Nederlandse Amerikaan, dankzij diezelfde Prednison was ook zó geschreven. Zo af en toe blogde ik het afgelopen jaar over het verdriet, over de pijn, de vermoeidheid, over de zorgen die er zijn, maar telkens werden deze blogjes al snel gevolgd door een kwinkslagje, een gek voorvalletje, een leuke uitspraak van onze Polletjes.
Afgelopen week schreven, mailden en spraken Grote Pol en ik verscheidene keren over het gebroken handwortelbeentje van Grote Pol. En altijd zat er wel weer iets van humor, van 'lachen, man!', in.
Maar het is dus helemaal niet grappig. Het is keimoeilijk.
De toedracht van de val zelf, die was vermakelijk, maar oerstom.
Het is frustrerend om als je zo moe bent als ik in deze dagen, je toch nog even moeten bemoeien met het eten, de afwas, toch nog even snel een was op te moeten hangen of te vouwen, om maar te zwijgen van een badkamer schoon te moeten maken. Het leverde me zelfs een paar slapeloze nachten op: te moe en te gespannen om in slaap te vallen. Gelukkig komt er morgen iemand van de kerk een handje helpen met dit soort klussen. Al vind ik ook dat een beetje lastig: toegeven dat we het zelf niet redden.
Het is nu moeilijk en zwaar, bepaalde dingen zijn gewoon even onmogelijk.
En ik merk dat niet iedereen in onze directe omgeving dat begrijpt. Ik wil ze dat ook echt niet kwalijk nemen.
Moeten we ook maar niet zo lollig bloggen en mailen.
17 opmerkingen:
He wat lastig, Lydia, nu zou ik je ook wel een dagje willen komen helpen! Maar ja, ik ben ook weer met handen en voeten gebonden aan mijn jongens hier... Humor is één ding, dat alles evengoed moet gebeuren, of in elk geval veel, is punt twee. Heb je verder geen mensen die je iets kunt vragen?
Hopelijk gaat het handwortelbeentje heel snel beter worden! Ik denk aan je, helpt dat een beetje?
Och wat vervelend Lydia dat het zo lastig is allemaal. Ik denk dat humor erg belangrijk is om de moed er in te houden, maar je mag ook gerust 'ns melden dat het leven erg zwaar is. Fijn dat er morgen in ieder geval iemand komt helpen. Sterkte hoor!
Ik begrijp het allemaal zo ontzettend goed.. ook de drempel die je tegen komt als je echt bij anderen om hulp moet vragen... dat duurt een hele poos...en dan als je echt niet meer kunt....dat is bij jullie nog vel moeilijker dan hier.. ik heb immers geen kinderen meer thuis..
heel vel sterkte ermee en natuurlijk mag je wel blijven lachen..
grts
oh, zo herkenbaar (maar dat wist je al wel!)... zowel je humor (die je zeker ook nodig hebt en die je zeker ook goed doet!) als toegeven dat het even echt niet lmeer kan... (wat je zeker ook mag en zelfs moet doen af en toe!)
zo'n moeilijke, harde leerschool hé, waar je zelf ook niet om gevraagd hebt, en als je dan nog op onbegrip van anderen stoot, is dat alleen maar heel erg K** (en deze uitdrukking heb ik van mijn nederlandse vriendin geleerd!)
dikke knuffel purperpolletje en ik vind het heel erg moedig van je dat je hulp hebt durven vragen... chapeau, echt waar!
sterkte
tricky
Lydia, ik wou dat we dichter bij jullie woonden.
Dan zou ik een pan soep maken, een flinke portie hutspot, enz.
Dat meen ik echt hoor, want ik hou zo veel van jullie.
Maar we hebben een machtige Heiland
Hij houd nog veel meer van jullie!
Toch? en dat is een grote troost
nogmaals houd goede moed.
Liefs,Maomi.
Wat een leuk idee, tekenen in de
sneeuw! nog nooit gezien,toch fijn dater sneeuw ligt he?
dag!
Ja, da's het lastige, dat jullie zo leuk en grappig bloggen ;(.
En ik snap heel goed dat het moeilijk en lastig is en dat je dit er nou juist níet bij wilde hebben.
((()))
Ik kan ook zo weinig vanuit hier....
gewoon een dikke virtuele kus voor jou! En heel veel sterkte met dit alles...
Prednison, ik weet er veel van. Meer dan 12 lange jaren en heel veel van dat spul moeten slikken. Oververmoeid en toch iedere dag er moeten zijn voor je kinderen en man. Ik deed toen en doe het nog steeds; s middags een schoonheidsslaapje (wat niet helpt), maar door de dag in stukjes te delen houd je het beter vol. Ik leef met jullie meer. Erg veel sterkte, voor nu en in de toekomst, want dit spul blijft je leven bepalen. Omdat ik het ook tijdens zwangerschap moest nemen hebben onze beide kinderen er een beste tic van meegekregen wat hun gezondheid betreft.
Hartelijke groet en tot laters
Gerrie
Zelfspot hielp mij ook weleens door moeilijke periodes heen. Soms schokte dat weleens andere mensen, anderen vonden het dan weer goed dat ik er zo mee omging. En een beetje begrip van de mensen rond je heen is zeer welkom en erg mooi.
't Leven is niet altijd happy en bloggen moet niet altijd lollig zijn dus blog maar over wat je zelf wil. Ook al is het *** ten top.
Gewoon een knuffel.
En hulp vragen is moeilijk, weer er 'alles' van.
Vaak vinden andere mensen het veel minder moeilijk als je hulp vraagt. Maar ja, die afhankelijkheid van anderen en helemaal andere anderen is erg erg naar.
Dat andere mensen je niet begrijpen is niet jouw schuld,ik kan medelijden met hun kortzichtigeheid hebben, wat zullen die een kleine wereld hebben.
Ik vind het juist knap dat je altijd zo vrolijke blogjes schrijft en lees tussen de regels je pijn/verdriet en moeites...maar ook dat jullie het samen wel gewoon goed/fijn lijken te hebben .
Ik wens jullie veel goeds toe...
Ai, dat is naar, naar omdat je sterke kant namelijk de humor erin houden nu je valkuil is geworden voor mensen die het niet begrijpen. Het is ook niet makkelijk om + te blijven als je lichaam niet dat wil doen als dat jij graag zou willen. dus het is super dat je dat kan Lydia!. Het is oo zo herkenbaar: zelf mag ik mijzelf tot de zware reumapatienten rekenen die nld rijk is, en ik heb weliswaar geen kinderen maar wel 2 honden die dagelijks uitgelaten dienen te worden en ik doe het met liefde al loop ik vaak op mijn tandvlees en dan zijn er nog mensen die zeker met mooi weer als ze mij op een bankje zien zitten dat ik het maar goed voor elkaar heb omdat ik daar de tijd voor heb! Hoe graag zou ik het anders gezien willen hebben, maar weet je, je kan het niet iedereen naar de zin maken! Wees trots dat je je humor hebt behouden, als je verbitterd of iets van dien aard was geworden had je daar weer commentaar op gekregen!
Ik hoop dat jij net als ik ooit ermee kunnen leren leven.
Alle goeds toegewenst
Jullie hebben het ook gewoon niet makkelijk. En dan is een gebroken handwortelbeentje net wat je nou níet kunt gebruiken. Logisch toch dat jullie het even niet redden? Zonder gebroken handwortelbeentjes is een beetje hulp trouwens ook best fijn. Ik zou me vooral niet groot gaan lopen houden wat dat betreft.
Hou je taai, gelukkig vormen jullie een liefdevol gezin!
Amen. Knuf.
Tja, niet iedereen heeft jullie gave de problemen te lijf te gaan met humor. Natuurlijk is het overduidelijk dat jullie het niet makkelijk hebben (tenminste, ik heb dat wel altijd zo begrepen). Maar een beetje (zwarte) humor en zelfspot, dat helpt toch altijd wel iets. Vond het altijd heel knap hoe je je stukjes zo schreef. Niet veranderen hoor!
het is gewoon een rotziekte! En soms moet je even lachen om alles behapbaar te houden. Heel herkenbaar, maar ik vind het helemaal niet erg om te weten hoe het echt gaat.
Nee, niet iedereen begrijpt dat. En al helemaal niet als je ook nog eens overkomt als sterk, relativerend, vol liefde en begrijpend, en vol humor.
Het is retezwaar. Meid: <<>>
Maar wat hierboven is wel wel: door deze eigenschappen ben je in staat het te doen. Als je zwakker zou zijn zou je niet zo'n mooi mens geweest zijn. Maar soms is 'zwak' fijn. Dan word je geholpen.
Ik zeg het vast allemaal krom en mijn problemen zijn de jouwe niet, maar gevoelsmatig begrijp ik je log zo goed.
Een reactie posten