Criminele harp - hoofdstuk 1: een harp zonder stemsleutel is als een...

Mocht u mijn blog van gisteren nog niet hebben gelezen, dat kan, daar kan ik best enig begrip voor opbrengen, moet u even naar beneden scrollen, want je moet altijd beginnen bij het begin. Anders is er ook geen touw meer aan vast te knopen en dat wens ik u niet toe. Dit is namelijk Een Verschrikkelijk Spannend Feuilleton. Zomaar, gratis op internet. Wat verwent Purperpol haar lezertjes toch...

De verkoper ging dus akkoord met mijn bod. Onmiddellijk. Per kerende mail.
Bijzonder.
Vreemd.
Bijzonder vreemd.
Ik mailde eerst nog maar eens terug met wat vragen. Beetje social talk. De verkoper een beetje leren kennen, beetje voelen wat voor vlees er in deze kuip zat. We hadden het wel over een uitgave van €900,-. En dat Parapol het handelsbloed nog niet door d'aadren vloeit, wil niet zeggen dat er bij ons geen zakeninstinct aanwezig is.
Ik vroeg of er bijvoorbeeld reservesnaren en een stemsleutel bij zaten. Verkoper mailde meteen terug. Er zat niets bij. Het was alleen die harp. Een verzameling hout, lucht, metalen haken en pinnen en 38 snaren. Nou ja, eigenlijk waren het er 37, want er was er een 'gebarsten'. Echte kenners zeggen natuurlijk 'geknapt'. Maar deze verkoper was geen kenner. Dat was duidelijk. En hij was jong, dat rook ik door het computerscherm heen. De jeugdpuistjes spetterden hun prut bijna recht in mijn gezicht. Ja, ook dwars door dat scherm heen.
En dat jonge schepsel vroeg of ie een telefoonnummer mocht van ons, zodat we een afspraak konden maken. Hij zette er vaart achter.

Maar een harp zonder stemsleutel, is hetzelfde als een fiets zonder stuur.
Als een kip zonder ei.
Als een wijnstok zonder ranken.
Als een koe zonder hoorns.
Als een oliebol zonder rozijnen.
Als een spijker zonder kop.
Als een Grote Pol zonder Purperpolletje.
Als een koekje zonder suiker.
Als een ovenschotel zonder gegratineerd korstje.
Als een tandarts zonder boor.
Als een vuurtoren zonder licht.
Als een boek zonder laatste bladzijde.
Als een kaars zonder lont.
Als een ballerina zonder eetprobleem.
Als een gebroken pols zonder gips.

Nou ja.

Het is u al duidelijk.
Ik heb mijn punt gemaakt.
Ik zie het aan uw gezichtsuitdrukking. En die getergde zucht hoorde ik ook heus wel. Maar houd u uw aandacht er alstublieft goed bij, raad ik u ten stelligste aan.

(Dit verhaal moet wel zorgvuldig opgetekend worden. Nauwkeurig ook. We nemen er rustig de tijd voor. Geen misverstanden graag.) (Mocht u overigens tussendoor vragen willen stellen, dan kan dat natuurlijk altijd.

Vragen?
Geen vragen.
Mooi.
Ook niet daar achterin de zaal?
Nee?
Ik vervolg.)

Inmiddels had ik ook Grote Pol op de hoogte gesteld en hij was blij verrast bij het zien van de idyllische foto's op Marktplaats. Graag had hij er het Zuid-Franse landschapje er gratis bij gehad, maar zoals ik al zei, het ging puur om de harp, zonder stemsleutel. En een harp zonder stemsleutel was voor mij nog steeds best aantrekkelijk. Want een stemsleutel kun je kopen, net zoals je een stuur kunt kopen voor een fiets zonder stuur. Het probleem van een kip zonder ei is lastiger op te lossen. En een olijfboom zonder olijven kun je beter omhakken en verbranden, blijkt.

Maar Hoe Kwam Het Dat Er Bij Deze Harp Geen Stemsleutel Was? We gingen op zoek naar de oorzaak, want dat is interessanter dan je blind te staren op de gevolgen. Je moet niet denken in problemen, maar in oplossingen. Of slaan deze laatste twee zinnen alweer geheel nergens op?

Ik mailde dus wederom de verkoper met deze prangende vraag en vermeldde daarbij ook ons telefoonnummer, want deze harp moest en zou ik nog steeds hebben. Dat was aan het eind van een prachtige zomerachtige middag. Er was nog geen wolkje in de lucht te bekennen.

Die avond moest Grote Pol weg en was ik met de Polletjes thuis. Chipsavond was het, maar het was mooi weer en de Polletjes speelden buiten en waren met geen stok binnen te krijgen. Hoe ik ze ook lokte met chips.
Dat was achteraf maar goed ook, want het jonge verkopertje belde. En telefoneren met de toen nog jonge en wilde Polletjes in de buurt was onmogelijk.

Ik stelde natuurlijk meteen De Vraag. Waarom er geen stemsleutel bij de harp zat. Want een harp zonder stemsleutel is als een computer zonder muis. Als een fluitketel zonder fluit. Als een bad zonder stop. Als een toilet zonder toiletpapier.
O ja. Dat snapte u al.

En toen kreeg ik een wel heel wonderlijk verhaal te horen.

Wordt vervolgd.