Gouden (Van der) Rande(n)

(Tja. Beetje vreemde titel heeft dit berichtje. Als je mijn familienaam kent, snap je 'm wel. Maar of ie dan ook leuk is, of gewoon vreselijk vergezocht....)
Vorige week vierden we de gouden bruiloft van mijn ouders. Op de foto hierboven zie je ze zitten, met mijn tante Gerda tussen hen in (zie berichtje van 25 maart). Wow, een gouden bruiloft, dat is toch wel heel bijzonder. Het was een fijn feest, met mijn dankbare ouders in het middelpunt. Alhoewel, die twee staan nu net niet zo verschrikkelijk graag in het middelpunt van de belangstelling. Met een wijze, prachtige toespraak van mijn vader. Met neven en nichten die wel/niet op de foto wilden, met oud-Hollandse spelletjes en een Chinees buffet. Met foto's van vroeger op de beamer. Met gitaarmuziek van de jongste kleinzoon, inclusief een echte meezinger. Met een heuse toespraak van Paultje himself. ;) En dat alles in Park Sonsbeek in Arnhem waar ik wel eens vaker over heb geschreven, een speciaal plekje voor mijn ouders.

Maar die bruiloft van mijn ouders, dat was me wat, vijftig jaar geleden. Mijn opa en oma, de ouders van mijn vader, lagen in scheiding en de sfeer daar in huis was natuurlijk niet fijn. Een groot feest, ook wat betreft financiën, zat er niet in. 's Morgens even op de fiets naar het net vernieuwde stadhuis, waar je voor een habbekrats, of zelfs gratis kon trouwen. Maar vanwege de modernige nieuwigheid van het stadhuis moesten de jassen van de gasten uit. En dat kwam nu net niet zo goed uit, want mijn tantes hadden wel hun goede jassen aan, maar niet hun mooiste jurken: die hadden ze nog even netjes bewaard voor de feestelijkheden 's middags.

Mijn vader droeg een gehuurd trouwkostuum en was in de veronderstelling dat daar ook schoenen bij hoorden. Maar nee, die waren niet inbegrepen, maar de zwager van de verhuurder droeg toevallig ook maat 43, dus die schoenen werden uitgeleend.

De dag voor de bruiloft kwam mijn vader erachter dat een trouwboeket ruim van tevoren besteld had moeten worden. Hij wilde toch niet zonder boeket verschijnen, dus ging hij nog snel even naar een bloemenzaak die er nog wat van wist te maken, iets met fresia's, geloof ik. 't Is nog redelijk goed gekomen, zo te zien...

Welgeteld elf foto's mocht de fotograaf maken. Maar het bruidspaar ging wel met een trouwauto naar de kerk, die op een kippeneindafstand lag van het ouderlijk huis van mijn moeder, de rest van de familie ging dus te voet. Daarna ging het hele gezelschap weer naar het ouderlijk huis van mijn moeder, waar mijn oma voor het eten had gezorgd. Ze diende vast ook een mooie salade op, specialiteit van het huis (al is die salade eens gruwelijk mislukt omdat ze blindelings in plaats van een tube mayonaise een tube scheerschuim had gepakt).

Grote Pol en ik zijn bijna toe aan onze porseleinen bruiloft. Op internet vond ik zo'n lijstje met namen voor huwelijksverjaardagen:
1 jaar Katoenen Bruiloft
2 jaar Lederen Bruiloft
5 jaar Houten Bruiloft
6 1/4 Blikken bruiloft
10 jaar Tinnen Bruiloft
12.5 jaar Koperen Bruiloft
15 jaar Kristallen Bruiloft
20 jaar Porseleinen Bruiloft
25 jaar Zilveren Bruiloft
30 jaar Parel bruiloft
35 jaar Robijnen bruiloft
40 jaar Smaragden bruiloft

45 jaar Saffieren Bruiloft

50 jaar Gouden bruiloft

60 jaar Diamanten Bruiloft

65 jaar Briljanten Bruiloft

70 jaar Platina Bruiloft

75 jaar Albasten bruiloft

80 jaar Eiken bruiloft

Op Wikipedia een iets ander lijstje: klikklik, met ook de soms afwijkende Belgische benamingen.

Leuk voor als je een goede aanleiding zoekt om een feestje te vieren!
Want feestjes moet je vieren...