De Polletjes voelen zich allebei niet zo lekker.
Gisterochtend zag Kunstpol al wat bleekjes, 's middags had ie een wit gezichtje en 's avonds zag ie groen. Hij had enorme hoofdpijn en werd er gewoon stilletjes van. En dat wil wat zeggen. Hij ging zelfs vroeg naar bed. Dat zegt nog meer.
Kunstpol zwelgt dan wel een beetje in die pijn. Hij ervaart het met al z'n zintuigen, al z'n poriën staan wijdopen en hij beleeft het heel intens. Een jaartje geleden zei hij, nadat hij twee dagen koorts had gehad en weinig had gegeten: 'Ik snap niet dat ik nog niet dood ben.'
Parapol is geheel anders. Hij snottert en snuift, proest, kucht en hoest blaffend en heeft waterige hooikoortsogen. Maar zegt dan na een verschrikkelijke hoestaanval waarin hij een perfecte imitatie van een astmatische zeehond gaf, en waarvan wij serieus dachten dat ie erin blééf: 'Ik geloof dat ik vanmiddag maar eens een flink eind ga hardlopen.'
6 opmerkingen:
Hihihi.... grappig.
Haha.Bij zo een titel dacht ik aan een condoom-reclame of zo. Ja inderdaad, wat een verschil, het zouden mijn 2 jongens kunnen zijn zo`n 7-8 jaar geleden.
Beterschap voor de mannen :-)
Zo, da's een heel verschil inderdaad. Hopelijk knappen ze allebei snel op.
Ja, enig gevoel voor drama is hem niet onbekend....... Ik moet altijd wel lachen om je groge observaties!
Geweldig! "ik snap net dat ik nog niet dood ben", hilarisch!
Een reactie posten