Klasgenootje

Toen Kunstpol nog op de basisschool zat, had ie een klasgenootje dat hem altijd overtroefde.
Als Kunstpol blij het kleine doosje Playmobil dat hij had gekregen showde, had klasgenootje net toevallig zomaar een megagrote doos gekregen van z'n oma.
Droomde Kunstpol urenlang heerlijk weg bij het bekijken van de nieuwste gratis Legofolder, rukte klasgenootje die folder uit z'n handen en beweerde al achteloos bladerend alles, maar dan ook alles, uit die folder te bezitten. (Die heb ik, die heb ik, die heb ik niet, maar krijg ik vanmiddag als ik thuis kom, die heb ik, die heb ik, die heeft m'n zus, die heb ik...)
Of bezeten te hebben, want als Kunstpol dan bij klasgenootje thuis ging spelen, bleek klasgenootje alles nét genereus te hebben weggegeven aan een neefje. Zo'n neefje dat nog klein was, en Lego nog leuk vond. Klasgenootje was daar natuurlijk al te groot voor, met z'n zeven, acht jaar.
Ging Kunstpol twee weekjes kamperen op een boerencamping in het schone Brabant, ging klasgenootje vijf-en-een-halve week naar Italië, in een heel duur hotel met een eigen zwembad met acht glijbanen en een motorboot en een privéhelikopter en ook nog een butler. 
Sjeesde Kunstpol buiten rond op een afgebladderd skateboard met stroeve wieltjes, maar dat eigenlijk een ruimteschip was dat een tripje maakte van Mars naar Mercurius en via Pluto weer terug naar Aarde, kwam klasgenootje aan op zo'n brommertje voor verwende kindertjes. Maar dat brommertje kon eigenlijk alleen maar een brommertje zijn, als er tenminste benzine in zat. Die kon niet naar Uranus en Venus, laat staan naar de Melkweg of op bezoek bij Thunderbird 5. Die kon alleen maar herrie maken.
Zo'n klasgenootje.

Nu, op de Middelbare school, heeft Kunstpol weer zo'n klasgenootje. Hij kan helaas niet zo goed gymmen, want hij heeft last van bloedarmoede en valt dan snel flauw en dan moet hij worden opgenomen in het WKZ. Op de intensive care.
En hij heeft helaas niet z'n huiswerk gedaan, want hij moest naar de uitreiking van de Nobelprijs aan zijn moeder.
En zijn vader is Generaal in het leger, o nee, Minister van Defensie, in het volgende kabinet, hoogstwaarschijnlijk.
En klasgenootje-zelf is het enige echte jurylid van het Langenberg-scoutingsongfestival. Hij kon alleen niet hoogstpersoonlijk aanwezig zijn, maar in zijn filmstudio bekijkt en analyseert hij alle beelden en zal volgende week de absolute hoofdprijs uitreiken.
Zo'n klasgenootje.

Ik hoop dat het hierbij blijft. Dat Kunstpol later niet hoeft op te boksen tegen een buurman die in zijn garage bij zijn tweede huis in Monaco zó'n auto heeft staan. En een echte Picasso aan de muur. En ...