Al bijna twintig jaar laait met grote regelmaat een harde strijd tussen Grote Pol en mij op. Een strijd die toch zeker eens per maand gevoerd wordt, maar liever nog zou ik 'm elke week doen woeden. Maar als puntje bij paaltje komt, zakt de moed mij weer in de schoenen en stel ik de strijd uit. Dan zeg ik dat ik moe ben, of hoofdpijn heb, dat doet het altijd goed.
Wat stom is, want als het weer gebeurd is, viel het achteraf altijd reuze mee. Dan ben ik blij dat ik het weer achter de rug hebt en weer minstens een week lang heerlijk kan genieten van de rust die het geeft.
Grote Pol heeft zelfs na twintig jaar nog moeite met de techniek. Dat is mijn grootste ergernis, dat ie het nog steeds niet gewoon aanvoelt en telkens weer geholpen moet worden. En de aanwijzingen die ik hem dan toesnauw klinken dus lang niet meer zo lieflijk als twintig jaar geleden, met als gevolg dat het allemaal nog wat langer duurt en de sfeer in de slaapkamer grimmiger en grimmiger wordt.
Welke tips ik zoal geef? 'Nee, niet daar, dáár moet ie!' En: 'Golfjes maken!' En: 'Neehee, nog niet, dát komt straks.' En: 'Draaien, draaien!' En: 'Nu kun je 'm instoppen.'
Ik heb het dus over het verschonen van ons bed.
10 opmerkingen:
jaha! Ik dacht al zoiets!
Eh,......mag ik even??? waarom worden er golfjes gemaakt als je je bed verschoond??..............................en eens per maand???...................um......weet je moeder dat ??
Lieve groetjes Ria
:)))
Ik heb ook zo'n vent, maar ik verschoon dus altijd mijn bed alleen, moederziel alleen..... Ik had de ruzies er niet voor over.
Heeeeeel herkenbaar.
Niks meer aan doen.
Vlgs. "vechtgenoot" kan ik het niet meer alleen. Dus wekelijks verschonen we twee bedden. Als het erg warm weer is wat vaker. De luxe van ieder een ledikant. Nee, er staat geen nachtkastje tussen....
Maar als ik echt niet fit genoeg ben dan doet manlief het alleen. Het eten koken, dan toch maar met aanwijzingen. Hij komt een heel eind maar soms moet je even helpen.
Ik heb een handige man, maar ook af en toe hulp in de HH.
Hartelijke groet en tot laters
Gerrie
Ja, dat dacht ik al. Natuurlijk. Waarover moet het anders gaan?
:-D leuk leuk leuk... maar ik heb de gehele ochtend al zitten stoeien met het verkrijgen van een kleurige achtergrond bij mijn blog. zoals jij en vele anderen dat hebt. hoe heb je dat voor elkaar gekregen? ik lees het graag
dank en geniet lekker van een schoon bed
hihi! ik begon al te denken... grappig eigenlijk dat dat andere (waar je ons natuurlijk aan wou doen denken!) toch nog altijd zo'n groot taboe is, terwijl we toch al lang niet meer in de jaren 50 leven hé...
maar nee, ik ga er niet als eerste over bloggen, trouwens, heb momenteel geen partner, dus veel bedgeheimen heb ik niet prijs te geven, hihi!
Hahaha, wat een heerlijk logje!
Een reactie posten