De hamsterweken van onze grootgrutter zijn prettig. Twee voor de prijs van één, da's fijn, da's mooi. Daar raakt je voorraadkast op een voordelige manier weer even lekker vol van. Over een maand of wat is die voorraad echter weer weg en bent u de hamsterweken weer vergeten, tenzij u toevallig die enige gelukkige bent met de nieuwe keuken.
Wat is het geval? Ik geef remedial teaching aan een jongen, laten we hem Ruben noemen, met een ernstige spraak-/taalstoornis. Niets gaat gemakkelijk, weinig is daarom leuk. 'Lezen is saai,' roept hij als ik weer kom aanzetten met een minder kleurig en fleurig, maar didactisch en pedagogisch zéér verantwoord boekje op zijn niveau.
Hij overschreeuwt zichzelf. Bang, onzeker en faalangstig worstelt hij zich vaak door de schooldag heen.
Met Ruben heb ik een band opgebouwd. Ik heb al eerder, hier, over hem geschreven. Inmiddels vertelt hij honderduit, schept op over zijn sport, zijn speelgoed, is trots op zijn broer en zus, tapt moppen en stelt vragen, deelt zijn twijfels en angsten, maar ook zijn glorie en victorie.
In november zou Ruben een hamster krijgen. Hij telde de dagen en kon niet wachten. Het lezen met mij en in de klas lukte inmiddels bijna niet meer. Met moeite las hij in tien minuten een woordje of tien.
Ik besloot naar de bibliotheek te gaan en wat informatieve boekjes over de hamster te lenen. Gelukkig hadden ze daar een heel geschikt boekje met veel foto's en korte, aansprekende teksten. Ruben reageerde dolenthousiast. Met een verliefde blik bekeek hij de foto's en vond alles schattig. We bladerden het boekje door, bespraken wat we zagen en gingen voorzichtig 's wat lezen. Elke keer twee bladzijdes. Eerst samen, dan alleen. Wat een succes!
Zorgvuldig ontcijferde hij de langere woorden, gretig las hij de teksten bij de foto's. Al gauw was het boekje uit. Ruben kon de teksten behoorlijk vloeiend en vlot lezen. Wat nu? We gingen onze eigen hamstertekst maken:
Ruben oefende het lezen van de tekst bij mij en las daarna de tekst zelfs voor aan de hele klas. Mijn dag kon niet meer stuk! Ik vond het zo ontroerend en was supertrots op Ruben.
Sindsdien bouwen we voort op deze tekst. Het lezen gaat nog niet veel sneller, maar de leesmotivatie groeit langzaam en da's zo mooi, mensen, zo mooi.
16 opmerkingen:
ja, dat is geweldig. Ik lees je tekst en ben meteen weer terug op de freinetschool waar ik stage moets lopen voor mijn freinetdiploma. Ik kan me die kick van de kinderen maar ook bij mij nog voelen. Groetjes marion
Wat ontzettend leuk dat je iets gevonden hebt wat zijn interesse heeft dat maakt het voor hem een stuk leuker ... ik heb hier in huis drie mannen die dyslectisch zijn dus ik wet een beetje wat hij door maakt ..
Groetsssssss Gerd@
Ja geweldig hoor, wat zullen zijn
ouders er ook blij mee zijn!!
Ik kan het me zo voorstellen, ook dat jou het zo'n voldoening geeft.
Maomi
:-)kan niks anders zeggen :-) :-)
He, da's nou een blogje naar m'n ♥ ...
En een vet compliment voor jou dat je "Ruben" zo goed begeleidt!!!
Geweldig!
Wat geweldig!
Je verdient een lintje Polletje, en nu niet zeggen dat dat niet zo is, ik vind het eigenlijk wel zo! ;-)
Wow, heb jij daar even een mooie baan!
precies zoals je het omschrijft.... mooi! zo mooi!
prachtig is dat! heel heel mooi!
schitterend dat je zo iets kan doen!
Wat heerlijk als je iemand zo'n stuk verder kunt helpen!
Oh, wat een kick voor die jongen. En wat een heerlijk werk dat je een kind daarmee mag helpen.
Ik heb een grijns van links naar rechts op mijn gezicht! Geweldig joch, die Ruben!
wat een heerlijk verhaal zeg... zo zie je maar weer, aansluiten bij wat er leeft bij die jongeren/kinderen stimuleert toch altijd wel de motivatie, ervaringsgericht onderwijs vind ik dan ook erg boeiend!
terecht trots ben je hoor! (mag je trouwens ook op jezelf zijn!)
Trots op Ruben! En supertrots op jou! Wat fijn als mensen hun hart in hun werk leggen.
Wat vind ik dit mooi, positief en ontroerend!
Een reactie posten