Naar een idyllisch plekje, met supermooi weer, blauwe bloemetjes, groene kikkertjes, zilverachtige visjes, rennende paarden met wapperende manen in een grote groene wei en fris stromend helder water in een licht slingerend beekje.
Van dat beekje hadden de Polletjes hoge verwachtingen.
Heel hoge verwachtingen.
Daar was het ze allemaal om te doen geweest. En daarom hadden ze een paar laarzen, een touw en een magneet meegenomen. En hun opperbeste humeur aangedaan. Anders ga je ook niet zomaar met je pa en je moe fietsen, als je resp. 16 en 13 bent. Toch? (Dit is overdreven en dichterlijke vrijheid van schrijver dezes. Parapol fietst gráág een eindje om met z'n moe, maar dan fietst hij eigenlijk voortdurend wat te hard voor z'n moe, die daar heel moe van wordt.)
Maar nu bleek in dat beekje niet veel meer dan een stuk prikkeldraad te vinden. En geen bommen, granaten, kogels, wapens en andere schatten uit de Wijde Wereldoorlog.
Raar hè? De Polletjes hadden heel andere verwachtingen. Ze dachten van alles hupsekee, hatseflats uit die beek te kunnen vissen.
En binnen een kwartiertje sloeg de stemming compleet om. Zeker toen bleek dat de Polletjes 'maar' één stroopwafel mochten. Strontchagrijnig werden ze.
In kolonne fietsten we terug. Gezéllig...
Aanstaande dinsdag maak ik hoogstwaarschijnlijk met Parapol onze traditionele meivakantiefietstocht. Zijn verwachtingen zijn alweer torenhoog gespannen. Want we fietsen naar een stad met diverse gave antiekzaakjes (met militaria) en een supergrote dumpzaak. En daar hadden ze de vorige keer heul heul heul veul moois voor pubers. En dat gaat Parapol allemaal kopen. Alles, alles, alles. Geld zat, blijkbaar.
Maar ik zie de bui al hangen. Er kan van alles misgaan. En ik voorzie dat al. Maar mijn puber, met zijn puberbrein, nog niet. Ondanks mijn wijze waarschuwingen - maar ik ben z'n moeder maar. En het is minstens dertig kilometer terugfietsen. Dat voelt als zestig kilometer met een chagrijnige puber.
Ik neem voor de zekerheid maar een extra stroopwafel mee.
7 opmerkingen:
Nou, succes dan maar met die fietstocht. Morgen gaan wij met mijn ouders naar de Biesbosch, eerst een boottocht en daarna nog een fietstochtje van 27 kilometers. Appeltje eitje zou je zeggen. Maar oudste denkt daar heel anders over. Ach, het wordt vast een gezellige dag.
:-)
Misschien (gewoon voor de zekerheid) ook nog maar een twixreep mee?
het lijkt die van mij wel..!
zo he wat een end zeg! hahaha neem maar een heel pak stroopwafels mee....en kijk maar uit als ie veel leuks kan kopen wil hij razendsnel naar huis rijden..kan je dat wel bijhouden??/lok hem eventueel met een stroopwafel tussendoor dan kan je zelf even op adem komen
Nou gezéllig ;-)
Helaas herkenbaar: soms heb je zulke leuke voorstellingen van dingen, en dan pakt het compleet anders uit.
Ik zou flink wat stroopwafels meenemen.
Inderdaad: een idille. Maar wees eerlijk: jullie krijgen ze überhaupt nog mee op de fiets. Hier is dat echt een Utopie. Of ben ik nu te cynisch?
Een reactie posten