Als ik wéér niet de boekenbon voor het oplossen van het cryptogram uit de krant heb gewonnen.
Als ik wéér een dag zo moe ben dat ik eigenlijk niet eens behoorlijk kan articuleren en al geïrriteerd raak van het piepen van een deurkruk.
Als het weer zulk druilerdedruilweer is, zoals vandaag.
Als ik een lekker recept heb uitgekozen om te gaan maken, (en de stapjes te fotograferen want ik ben getikt door van Fi3n3 van bewustgenieten. Zij maakte een heerlijk herfstmenuutje en zoiets wilde ik nou ook zo graag doen dit weekend) en te hoofdpijnerig om dat eens op m'n gemakkie in mekaar te hatseflatseren.
Als ik zoveel van Grote Pol en de Polletjes houd en het niet echt kan uiten, omdat ik alleen maar met mezelf bezig kan zijn om een beetje te kunnen overleven. Of verbeeld ik me dat, dat ik met mezelf bezig moet zijn en ben ik alleen maar stiekem vreselijk egocentrisch?
Als ik een prachtig boek aan het lezen ben en het is óf weer veel te snel uit, óf ik val tóch telkens weer in slaap na een paar bladzijden.
Als de zorgen me opeens weer overvallen en het me even niet lukt om te zeggen: zorgen moet je doen, niet maken.
Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes, hoor. De bloemen die ik kreeg die alleen maar mooier worden.
Kunstpol die heerlijk met lego speelt.
Grote Pol die vanmiddag de keuken indook en iets lekkers maakte.
Straks eten Grote Pol en ik het lekkers samen op, kaarsjes aan, muziekje aan, wijntje erbij.
Het heimwee-naar-vroeger-cadeautje dat ik vanmorgen zomaar van Franca kreeg.
Het weten dat er oneindig veel van me gehouden wordt.
Dat is er ook allemaal wel. Maar het is nog niet zo sterk. Niet sterk genoeg tegen de sippigheid. Nog niet.
Maar dat komt goed. Zoals het altijd weer goed kwam. Ik weet wel waar ik het zoeken moet. Heus wel.
9 opmerkingen:
Lieve Lydia,
Speciaal om je op te vrolijken:
http://www.cse.unsw.edu.au/~geoffo/humour/flattery.html
Liefs,
Willy
Soms mag je best sip zijn!
dan zit het zeker in het weer, ik heb er ook last van! Zucht. Zullen we samen in het siphoekje gaan zitten? Dat worden we dan vast wat minder sip van ;-)
Arme jij. Sip zijn is niet leuk. Al hoort het er soms wel een beetje bij. Hopelijk is het morgen weer beter.
Sip zijn kan je zo in de weg zitten, maar volgens mij ben je goed op weg als je weet wat je in de weg zit... Niet dat het je meteen helpt, maar dat komt wel, je weet tenslotte ook je zegeningen te tellen.
Ik (her)ken dat wel... Op het moment zeker. Moeilijk is het dan om die knop te vinden, laat staan om deze dan om te zetten naar: 'Blij, gelukkig, vrolijk..' terwijl je iets heel anders voelt. Het is al knap dat je dan tóch naar dat schitterende boeket kunt kijken, of parapol en probeert te beseffen wat een geluk je eigenlijk hebt!
Heus!
Je doet het dus hartstikke goed!! :-D
(en je moet maar zo denken: zonder dat sippe gevoel kan je ook geen geluksgevoel of euforie voelen! ;-) Het is een meetpunt!)
Bij sippigheid ga ik voor de 24-uurs-oplossing. Een dag ongegeneerd sippig zijn. Bankhangen, niets doen en opgaan in het sippig-zijn, zonder mezelf af te vragen waarom.
De volgende ochtend begin ik vol goede moed....
dan zijn we samen lekker sip :-s
Ooh wat herkenbaar. En er is geen échte oplossing. Want blijkbaar is 't het verkeerde been uit bed, wat eigenlijk onzin is, want het is altijd hetzelfde.
En soms is sip zijn even wel lekker. Het enige dat mij altijd weer geruststeld is dat het ook weer over gaat. Vaak met kopjes thee en speculaas :)
Een reactie posten