Terug van een fijn weekje vakantie. Daarover schrijf ik later meer.
Want thuisgekomen las ik een overlijdensbericht. Ik wist dat dit bericht snel zou komen, maar toch. Toch overspoelt het verdriet je bij het lezen ervan. Bij het zien van haar mooie, ingetogen gezichtje met die bijzondere uitdrukking op de foto en het schilderij dat ze maakte over haar lievelingspsalm. Bij het lezen van de rouwkaart met daarop haar prachtige namen. Bij het ophalen van herinneringen: ik zag weer voor me hoe ze danste op een stukje klassieke muziek om uit te beelden hoe een bloem ontluikt, hoe ze bij me in de kring zat en hoe ze ernstige vragen stelde en diepzinnige antwoorden kon formuleren.
Morgen is de begrafenis.
Ze is elf jaar geworden en toen ze nog een kleuter was, heb ik haar twee jaar in de klas mogen hebben. Zij heeft toen het een en ander van mij geleerd, maar ik heb nog veel meer van haar geleerd. Ze deed me altijd denken aan Maria. Over haar wordt geschreven dat ze de woorden die de herders na de geboorte van Jezus zeiden in haar hart bewaarde, dit meisje deed dat ook. Zij bewaarde de woorden van God in haar hart en vertrouwde.
Wat een geliefd, lief en uniek mensenkind moeten we missen. Wat goed om te weten dat ze veilig in Gods hand is.
13 opmerkingen:
ach, wat een verdrietig bericht...sterkte... en weet dat de Herder haar Thuis gebracht heeft!
Hartelijke groet,
Fokelien
Oh wat is dat verdrietig, ik zit hier te huilen.....heel veel troost lieve Lydia!! *knuffel*
Ach wat een verdrietig nieuws, veel sterkte toegewenst.
Wat een verdrietig nieuws voor iedereen, die van haar hield. Maar wat ontroerend ook, zo'n jong meisje wat al Thuis mag komen bij haar Heere.
Ik zou heel veel kunnen zeggen maar dat doe ik maar niet.. Wat heb je het mooi omschreven en wat fijn dat de Here Jezus aan de 'andere kant' op haar heeft gewacht.
Hier zijn geen woorden voor - sterkte - xxx
Wat een ontroerend 'in memoriam' heb je geschreven Lydia!
Zoals je over haar schrijft, moet het een heel bijzonder meisje geweest zijn.
God plukt soms de mooiste bloempjes het eerst. We zullen echter nooit begrijpen waarom kinderen sterven...
Wat oneerlijk en verdrietig dit bericht. Ik wil jullie en alle mensen die van dit prachtige mensenkind houden veel sterkte toewensen.
x
Hemel. Koud en kippenvel en schuldig voelend over materiele zaken...
Een heel, heel bijoznder schepsel is niet meer hier....
Jij heel veel liefs en digitale knuffels gewenst, als het mag....je hebt wat te verwerken...
Mijn traantjes rollen spontaan over mijn wangen. Zo mooi als je schrijft dat je nog meer van haar leerde... Veel sterkte!
Oh...ik zit meteen in tranen...wat beschrijf je haar mooi...
Een reactie posten