Going for gold

In het holst van de nacht (lees: rond zes uur) lag ik weer eens gezellig wakker te zijn. Waren het vorig jaar kraaien die ons wakker krasten, dit jaar zijn het eksters. Op het onaangename geluid dat ze produceren na, zijn het best lollige beesten. En ze gaan écht voor glinsterende dingen, merkte ik vanmorgen.
Want toen kwam er een op onze vensterbank zitten. Eentje die nog niet helemaal opgevoed was. (Het leek wel een Polletje.)

Het raamboogje van ons raam schitterde in de zon, vandaar dat ie kwam, denk ik. (Hier een foto van mijn uitzicht:)

En nu een foto van hetzelfde raam, maar dan met het gordijn omhoog:

Hij draaide op dat smalle richeltje op hoge poten rond en rond; ik zag afwisselend z'n staartveren en z'n snavel. Loerde steeds even bij ons naar binnen, op zoek naar al het goud en zilver dat we op onze slaapkamer verstopt hebben, hipte een paar keer op het raamboogje en weer terug, pikte zelfs wat op de binnenvensterbank en bleef zeker vijf minuten de boel verkennen.

Ondertussen werd er door de volwassen eksters uit alle macht naar hem gekrast:

'Doet dat toch niet, míen jong, daar zitte mense.'
Zo te horen ontstond er flinke paniek, daar in de ekstergemeenschap, toen het puberekstertje het vertikte om te luisteren: 'Gaat daar toch weg. Dat is gevaarlijk!'
Puberekster schudde z'n veren nog eens lekker op, mompelkraste onverstaanbaar iets terug, rolde met z'n ogen en provoceerde zo met zijn gedrag de ganse eksterbende.
Ooms en tantes gingen zich er ook mee bemoeien: 'Wat moet er van jou terechtkomen? Je belandt nog in de goot. Luister toch naar de wijze raad van je ouders.'
Maar eksterjong trok nog eens een poot op, plukte in zijn rugveren, paradeerde heen en weer over de vensterbank en deed of hij het niet gehoord had.
Toen gingen zijn wijze, oude en lieve opa's en oma's zich ermee bemoeien, en met een schorre snik in hun toch al krasserige stemmen riepen ze hem smekend toe: 'Ach, lief kleinkind, weet je wel dat je je ouders hiermee veel verdriet doet? Ze doen zo hun best, ze hebben je verwekt, gelegd, uitgebroed en gevoed, ze leerden je vliegen en krassen, pikken en je territorium verdedigen tegen die vervelende roodborstjes, koolmeesjes, kraaien, duiven en boomkruipers, zelfs leerden ze je hoe je de buurtkatten en adhd-hondjes kunt verjagen.  Ze wezen je de lekkerste hapjes en de handigste takjes. Niets kwam je ooit te kort. Hebben ze je ooit in de steek gelaten? Ze zijn er altijd voor je geweest... Heb je dan geen enkel moreel besef? Wees toch dánkbaar.' 
En na dit gloedvolle pleidooi vloog eksterjong eindelijk op en kon ik weer slapen...