Vakantiespanning

Stress, stressen; ik vind het maar modewoorden. Als Nederlandse tegenhanger gebruik ik maar spanning en het werkwoord spannen. Mooi te vergelijken met de woorden ontspanning en ontspannen.

De dagen vlak voor het Op Vakantie gaan en de eerste dagen van de Vakantie vind ik maar niets. Ik span wat af, terwijl Op Vakantie gaan nu juist voor de ontspanning was. 'Het liefst ga ik helemaal niet meer weg,' gil ik elk jaar wel weer een paar keer vertwijfeld. En: 'Als het zó moet, hoeft het voor mij niet.' En: 'Gaan jullie maar gezellig samen, want met mij erbij wordt het toch niets.' En: 'Waarom dóen we dit eigenlijk???'

Terwijl er niets aan de hand is.

Want.
a. We gaan nooit ver weg. Dit jaar blijven we zelfs keurig in Nederland. Maar het is een grensgeval, dat wel.

b. Weken van tevoren heb ik reeds extra zwembroeken gekocht,
controleerde ik onze zonnebrandvoorraad en de medicijnvoorraad (erg nuttig in mijn geval...),
bedacht ik hoe de reis naar Het Vakantieadres optimaal zou kunnen verlopen (met de minste drukte op de weg en de meeste frisse lucht),
printte ik de inpaklijst die Grote Pol al jaren op de computer nauwgezet bijhoudt.

c. Het inpakken verloopt, mede dankzij de uitgebreide paklijst, rustig en ordelijk. De mannelijke Pollen zorgen helemaal voor zichzelf, alleen de chaotische Kunstpol heeft nog wat sturing nodig, anders komt ie op Het Vakantieadres aan met louter en alleen vuvuzela's, Donald Ducks en een zwembroek. Overigens zou hij het daar ook prima een week mee kunnen redden.

d. We vertrekken rustig en gestructureerd. Sluiten het gas en licht af, draaien alle deuren op slot en zetten de ramen boven op een kier. Leggen het Vakantieadres klaar voor de plantjes- en krantjesbuurvrouw.

e. We reizen kalmpjes en bedaard. Volgens een vooraf bepaalde route die goed doorgenomen is en waarvan foto's van de lastige punten op Googlemaps bestudeerd zijn. Geen aanhangers, bungelende fietsen of schoonmoeders op het dak aan onze kar.

f. Bij aankomst nemen we tijd om rond te kijken, wat uit te pakken en doen niets spannends.

g. We gaan Niet Kamperen. Dus geen tent meer die uit 94 delen bestaat, geen lekke luchtbedden, geen klamme slaapzakken etc. etc. (zie dit blogje van vorig jaar, in de serie Erge Vakantieverhalen zou een herplaatsing hiervan niet misstaan....)

Ik doe echtecht NIETS fout.
Maar toch slaat die spanning elke keer weer ongenadig toe en heeft een negatieve invloed op Het Prettige Vakantiegevoel in het algemeen, dat van de Pollen en van mij in het bijzonder. En waarover span ik me dan? Het gaat werkelijk nergens over. Ik weet zelfs amper een voorbeeld te noemen: iets met zakdoeken die we te weinig zouden kunnen meenemen. Of de vliegenmepper die we zouden kunnen vergeten. Of gewoon echt niets. Spanning om niets. Dommer kan niet.

Dit jaar gaan we maar een week gezamenlijk op vakantie en het is zo zonde als ik de helft van de week nog met die spanning zit. Dus ik vroeg raad aan de ergotherapeute van het revalidatie-instituut. In de hoop dat ze zo ergens een kopietje vandaan kon toveren met Tien Nuttige Tips Ter Voorkoming Van Vakantiespanning In Het Bijzonder Bij Chronisch Zieken.
Maar nee.

Dat had ze niet.

Verbazingwekkend genoeg.

Ik moest maar gewoon wat ademhalingsoefeningen doen. Of De oefening met de Rozijn. En nu wilt u allemaal weten wat voor raars dat nou weer is, De oefening met de Rozijn. Nou. Dat leg ik een andere keer wel uit, als er genoeg belangstelling voor is. Ik kan wel zeggen dat De oefening met de Rozijn bijzonder ontspannend is, dus op onze inpaklijst voegt Grote Pol na het lezen van dit blogje toe: Rozijn. Bij de R van Regenkleding en Rijbewijs.
O ja, Grote Pol, ook graag: Slaappillen. Bij de S van Schrijfblok, Shampoo en Sandalen.