Arme Purperpol. Ze mag niet meer lachen...

Op vakantie gaan is anders met jonge kinderen dan met (beginnende) pubers. Als kinderen het naar hun zin hebben, zouden de ouders het ook goed hebben. Maar kinderen van 14 en 12 mogen en moeten ook wennen aan ouders die ook weleens wat anders willen. En wijzelf waren al aardig gewend geraakt aan kinderen die zichzelf wel kunnen vermaken. Thuis dan. Op vakantie is dat een ander verhaal. Dan ben je toch afhankelijk van elkaar. Moet je concessies doen en soms dus maar even slikken. Dat was bij het kanoën en midgetgolfen in Duitsland al zo, maar bij onze laatste vakantie in Vlissingen dus ook weer.

Zeven categorieën, vier persoonlijkheden (PP is Parapol, KP is Kunstpol, GP is Grote Pol en Ikke ben ik):

Restaurant:
PP en KP: snackbar. Geen groente. Vet, altijd lekker en gemakkelijk eten en snel weer wegwezen.
GP: kiest voor kwaliteit. Liever een dessert dan een voorgerecht. Uitgebreid natafelen.
Ikke: Liever een voorgerecht dan een nagerecht. Véél groente. Even natafelen als de stoelen lekker zitten.

Musea:PP: ???? Alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken heeft, dat is toch ook kunst/ cultuur??? GEEN opdringerige enthousiaste suppoosten met een sterke neiging tot kennisoverdracht die je telkens achtervolgen en van álles willen vertellen over saaaaaaaaie schilderijen. GEEN speurtochten. Nooit niet. Vergeet subiet wat wél leuk en interessant was in een museum als een deel van de collectie hem tegenvalt.
KP: vindt veel wel interessant. En houdt wel van een mooie (liefst expressionistische) schildering. Kan daar (eventjes) rustig naar kijken en geeft er daarna graag zijn mening over. Wat zou hij zelf anders doen? Waar heeft de schilder kansen laten liggen? Wat is goed getroffen? En leuk: al die interactieve tentoonstellingen van tegenwoordig. Houdt wel van een educatief videospelletje of een touchscreen. Maar liever lekker naar een pretpark. Geen hekel aan bovengenoemde suppoosten. Wel aan speurtochten, want dan moet je lezen. Tenzij er kans op een prijsje is.
GP: kan heel lang voor een schilderij blijven staan kijken. Beetje peinzen, beetje dromen, beetje associëren. Heeft wel heel duidelijk zijn voor- en afkeur en is daarin niet te beïnvloeden. Gaat gezellig praatjes aan met bovengenoemde suppoost.
Ikke: Wil wel weten waar ik naar kijk. Vaak rationele instelling, maar soms raakt iets me opeens diep en komen er tranen die ik stiekem snel wegveeg. Combinatie beeld / (literaire) tekst doet het goed. En erg gesteld op allerlei stoeltjes en bankjes waar ik tussendoor even op kan zitten. Negeer bovengenoemde suppoost zoveel mogelijk.

Fietsen:PP: als het naar een bunker is, is alles goed. Mits zijn ketting er niet afvliegt. (Dat gebeurde dus wel, daarover hieronder meer)
KP: liefst met één hand aan het stuur. In een heeeeel rustig tempo. Niet op- of omkijken: heerlijk wegdromen of kletsen met bijrijder.
GP: niet te hard. Bij voorkeur 15 km/uur. Ook lekker associëren en dromen. Geen wind. Geen regen.
Ikke: minimaal 20 km/uur. En ondertussen wel alles zien en dromen. Wind en regen niet erg.

Wandelen:PP: als het naar een bunker of snackbar is, is het oké.
KP: als je maar kan kletsen met iemand. Niet op de geijkte paden.
GP: liefst 6,5 km/uur. Mooi weer. Bij strand: op het harde deel van het natte zand.
Ikke: liefst 5 km/uur. Mag hard regenen en waaien. Bij strand: liefst door de aanrollende golfjes spetteren.

Tijdverdrijf:PP en KP: televisie óf DVD
GP en ikke: lezen. Stilte. Rust.

Wat denken/voelen/doen we bij ‘fietsketting van PP eraf’?PP: ligt niet aan hem. Nooit niet. Als je lang moet wachten op de vierde fietsenmaker die je om hulp hebt gesmeekt, die pas aan het eind van de middag wel wat tijd heeft om de fiets te maken, vlakbij een kade waar regelmatig een marineschip aangemeerd ligt, vooral niet gaan kijken of dat schip er nu toevallig ook ligt.
KP: neutraal. Ondergaat het geheel. (Na een middag door Middelburg te hebben geslenterd en de tijd te hebben gedood, besloten we even bij de fietsenmaker te gaan kijken. Die ging op dat moment beginnen aan de fiets van PP.) Gaat na een halfuur wachten op de fietsenmaker toch eens kijken of er nog wat interessants te zien is op de kade. Komt erachter dat er een heus marineschip ligt. En wil dan met z'n grote broer gaan kijken en erop en erin en foto’s maken.
GP: wil na drie kwartier wachten op de fietsenmaker die dan klaar is met de fiets waar nog weinig eer aan te behalen was graag terug naar het vakantieadres. Geeft PP en KP nog even tijd om foto’s te maken. Als ze vervolgens merken dat ze ook óp het schip kunnen en op een klimwand kunnen in overleg met Ikke geen toestemming geven, want moe, gedoe zat en boos.
Ikke: Voldaan: gebleken is dat ikke in tijden van nood met twee fietsen kan fietsen!!! Dankbaar dat de fietsenmaker de fiets heeft kunnen maken. Maar ook: moe. Gedoe zat. Boos. Wil cursus fietsreparatie gaan volgen. Boos op PP omdat bij hem áltijd z'n ketting eraf vliegt. Zoekt naar mogelijkheden voor PP en KP om op ander tijdstip toch nog in schip en op klimwand te kunnen. Boos en verdrietig om puberale, egocentrische reacties. En toch weer in staat / zo gek om een oplossing te bedenken.

Lachen: PP: vindt het lachen van zijn moeder opeens belachelijk klinken. Het klinkt als het lachje van Eucalypta, blijkbaar.
Ikke: ik had het, ondanks alle tegengestelde belangen, erg naar mijn zin in deze vakantie. En ja: dan lach ik dus wat vaker dan PP van zijn anders zo serieuze moeder gewend is. Arme ik. Ik mag niet meer lachen.