De dag begon met regen, de regen stopte even toen we op ons witte fietsje het park doorcrossten naar die enorme verzameling kunst (Helène gaf het geld uit dat Anton verdiende) maar het begon toen we binnen waren weer vreselijk te plenzen.
Het vervelende is dat juist in musea mijn beperking duidelijk wordt. Ik kan prima lopen, fietsen en zitten, maar stilstaan, slenteren en weer stilstaan is vreselijk pijnlijk en maar heel kort vol te houden. Ik denk erover de volgende keer maar net te doen of ik slecht ter been ben, dan lenen we gewoon een rolstoel. Die ik dan zelf voortduw tussen de beelden en schilderijen door. Of we kopen een klein driepootje. Beter nog, denk ik.
We genoten dit keer vooral van de beelden. Toen de regen (eindelijk) stopte konden we naar buiten en doorkruisten we de beeldentuin. En we ervaarden van alles.
De kunst was prachtig.
Maar de bomen ook. Bekijk die bast eens goed... Zoooo mooi....
En de libelles. Maar die waren steeds alweer gevlogen voor onze camera aan was...
En de plassen.
En alles was prachtugmooifantastisch.
1 opmerking:
Toevallig ben ik aan het Googlen naar de Hoge Veluwe, vanwege de komende bronstijd van de edelherten. Dan willen we op pad met de boswachter.... Zo mooi!!
Een reactie posten