Het ene Polletje is een nog slechtere eter dan het andere Polletje. Een paar jaar geleden kreeg ie moeite met courgette: toen zat hij huilend en kokhalzend van psychisch opgewekt zelfmedelijden
de laatste muizenhapjes
van zijn muizenbordje
waarop een muizenhoeveelheid voedsel
waarvan een muizenpercentage uit courgette bestond weg te werken, terwijl de afwas allang gedaan was. En hij verzuchtte toen het ein-de-lijk op was filosofisch: 'Ik weet wel wat voor vrucht dat was aan de boom van kennis van goed en kwaad....'
Inmiddels is er werkelijk niets aan zijn smaak veranderd. Gelukkig pakt hij wel wat beter door en is ie voor de afwas klaar met het opeten van de laatste resten ... uh, hoe heet dat ook al weer? Asperge? Neehee, dat heet geen asperge. Conciërge dan? Neehee, dat heet COUR-GET-TE!
En een halve minuut later is ie dat alweer vergeten. We houden het maar op Groene Smurrie. En we zullen het voortaan, áls we het weer aandurven om het te gebruiken in de keuken, minuscuul klein snijden, in hapklare, liefst onzichtbare, muizenhapjes.
6 opmerkingen:
Nou, ik moet eerlijk zeggen: ik vind er kraak noch smaak aanzitten hoor, aan Courgette. Doe mij maar een komkommer ofzo. Maar ik kan er ook slecht tegen als de kids bv de champignons uit het eten zitten te vissen omdat het misschien niet lekker genoeg is. Maar ja, het spreekwoord is toch: er is nog nooit een kok gevonden, die koken kon naar alle monden.
Soep is lekker!
Groene smurrie aanfruiten in olie en knof, zacht laten worden in een beetje water.
Staafmixer erop (of in mijn geval, zonder staafmixer: aangefroten smurrie overgieten in miniscuul hakmolenreservoir - vier etappes, maar zelfs met deze extra hindernis is de soep echt de moeite waard).
Kippenbouillon erbij, hoeveelheid afhankelijk van grootte courgette. Kleine cour: 1,5 liter. Grote gette: 3-4 liter.
Klaar. Geen smurrie meer te zien, alleen nog soep. Kost ongeveer een halfuur, afhankelijk van beschikbaarheid staafmixer.
Optioneel:
- pasta (penne, spaghetti, wat voorhanden is)
- extra groente (wortel/bleekselderij/paprika wat dan ook)
- gehaktballetjes (doe ik zelf heel soms, meestal te veel werk).
O ja, ook lekker: roerbakken in tomatenpuree met italiaanse kruiden.
Nogal dikke plakken courgette héél (echt héél) kort aanfruiten in olie en knoflook. Blikje tomatenpuree erbij, (gedroogde) italiaanse kruiden, roeren. Eventueel een beetje water toevoegen als de massa te dik is naar je smaak. Klaar.
Le secret zit 'em in het korte aanbakken. Dan wordt ie niet snotterig, maar blijft knapperig, komkommerachtig.
Groeien courgette's dan aan bomen? Wel lachen zeg... de boom van goed en kwaad en dan al naar gelang je eigen vrucht bij verzinnen.
Bij mij kunnen ze ook vreselijk trutten met eten, ik kan er slecht tegen maar helaas houd ik veel te veel rekening met wat ze wel/niet lusten...
Gelukkig kan hij niet bij ons in de achtertuin kijken, daar groeien ze als kool (er zijn er elke dag wel een stuk of 3 rijp en ze worden steeds groter. De meisjes zijn er ook niet gek op, maar soms eten ze het per ongeluk toch.
p.s. pascale bedankt voor het recept van de soep.
groet van Lydia
hihi! wij zeggen altijd snoskommers
[van de gvr, van roald dahl, maar dawisjevaswel..]
Een reactie posten