Hoofdpijntrui

Kleren maken de man, Elias heeft het door. Sinds een maand draagt hij bijna onafgebroken zijn originele, enige echte, zwarte commandomuts, sinds een week is dat tenue uitgebreid met een echte legersjaal. Zo'n arafatvod, maar dan groen, zeg maar. Staat hem eerlijk gezegd best leuk. Ik denk alleen niet dat de meisjes van zijn leeftijd erop vallen, maar dat is ook niet zijn doel. Het tegendeel zelfs.

Vandaag in de personeelskamer ging het gesprek over kleuren van kleren. Over paarse vestjes en het modieuze grijs, dat nu iedereen draagt en eerder wat saai werd gevonden. Maar met een wit shirtje eronder staat het dan wel weer leuk. Ik luisterde alleen en realiseerde me dat ik me in elk geval vandaag niet bewust met kleren bezig had gehouden:

vanmorgen was het tijd voor mijn vaalgroene 'hoofdpijntrui' die ik gedachteloos uit de stapel griste en aantrok. Ik had hem nodig. Hij is niet flatteus, model: zak, hij haalt mijn kleur (welke kleur?) niet op, hij kleedt niet af, maar hij zit zo heerlijk, dat ik me daardoor de hele dag iets minder rot voel.

Dus zie je me rondsjouwen in een groen, zakkerig geval? Dan heb ik hoofdpijn. Bied eventueel paracetamol aan. Of lees met mij Prediker 9:8 (Draag altijd vrolijke kleren, kies een feestelijke geur). Of nee, doe dat op dat moment maar niet. Het komt vanzelf wel weer goed.