Het doet pijn, het verwart, het schuurt. Aan beide zijden.
Elkaar nog zo nodig hebben, afhankelijkheid voelen, maar ook vertrouwen geven.
En dan vallen, neerkletteren, fouten maken. Allebei. En weer opkrabbelen, beetje fatsoeneren, opnieuw proberen. Allebei.
Het is blijkbaar nodig, goed om op deze manier in volgende fase over te gaan. Niet altijd vloeiend, niet zachtjes, niet als vanzelf, maar soms hortend en stotend. Botsend. Zo zullen we het niet vergeten, maar in ons hart meedragen. En als we later terugkijken, zullen we zeggen: het was goed.
9 opmerkingen:
En op een dag zul je ineens beseffen: m'n lieve kind is weer terug.
Dat denk ik ook, dat je op een dag terugkijkt en denkt: het was goed. volgens mij hoort het ook zo te gaan.
De tijd na de middelbare school, wat is dat een vormende leeftijd voor een mens.
Dat was in elk geval voor mij zo; en ik denk ook voor mijn dochters.
Voor mijzelf een prachtige tijd, studententijd. Niet alleen mooie dingen, nee, mooie en (soms heel) moeilijke dingen. Maar zo vormend, zo de tijd waarin ik mezelf werd, veel heb geleerd, en dat niet eens vooral mijn studie, meer eromheen.
Ik wens jullie, ouders en kinderen, dat jullie er ook dankbaar op terug zullen kijken, op deze periode.
Zo zal het vast "horen" denk ik inderdaad, maar moeilijk
is het wel!
Wij zijn nog even niet zover....gelukkig eigenlijk.
Dit lezende nog maar even extra genieten van ons 10
jarige ventje....
Veel sterkte met de mannen, volgens mij ben je een hele
leuke en goede moeder!
mooi...
Houden van ...is ook loslaten lieverd.....sterkte...xxx...
ow.... nog snel nog even een dikke knuffel geven zolang het nog mag!
Lijkt me straks ook heel moeilijk...ik heb nog even te gaan met 4 en 3 jaar.
Mooi omschreven
Ik herken hier zoveel in. Juist omdat ik voor mijn gevoel nog niet zo lang dat proces uit ben met mijn eigen ouders (het heeft effe geduurd....) Wat scheelt is dat jij heel goed door hebt dat dit gebeurt en waarom het gebeurt - en dat het erbij hoort.
Maar het doet pijn hè. Sterkte! Komt goed.
Een reactie posten