Nog even nadenkend over wat ik donderdag schreef, bedacht ik dat ik al eerder schreef over loslaten van nog echte pubers-maar-tegelijk-al-soms-zo-volwassen kinderen. Ik plaats het stukje nog maar eens, omdat ik het uitgebreid heb bijgespijkerd, afgeschaafd en doorgezaagd.
Het moeilijkste van opvoeden is het loslaten. Ik dacht: ach, erger dan mijn kind naar de oppas of de peuterspeelzaal brengen kan het niet worden. Of alleen naar het zwembad laten fietsen, alleen naar school of de bieb. Of tot ergens in het holst van de nacht laten uitgaan.
Maar nee. Dat is niet het ware loslaten. Dat zijn maar dingetjes.
Als ze zeventien zijn en geslaagd voor hun examen, moet je ze pas écht loslaten.
Dan moeten ze namelijk Keuzes maken waar ze nog niet aan toe zijn. Vind ik dan, als moeder. Dan zouden ze nog eigenlijk met de lego moeten kunnen spelen. Of eindeloos bommetjes maken in het openluchtzwembad. En Duckies lezen in de tent onder de tafel. Samen naar het Spoorwegmuseum en dan drie keer achter elkaar in het minitreintje. Ik verlang terug naar de tijd dat ik hand in handje met m’n kind naar school liep en nog even de juf sprak over die oorpijn van vannacht en als het niet ging dan moest ze vooral maar bellen. Ik zou willen dat ik nog één keer kon zien hoe hij met geschaafde, zanderige beentjes en rode koontjes op het strand een pakje appelsap dronk. O, en nog één keer dat hoge kinderstemmetje horen…
Maar dat kan dan allemaal niet meer. Die weg is afgesneden. Want ze zijn Groot en Volwassen. Ze moeten kiezen. Kiezen voor de toekomst die dan meteen al helemaal vast lijkt te liggen. En ze klagen: ‘Ik vóel me nog helemaal geen student, ik weet niet wat ik wil en of het wel leuk wordt. Laat mij maar een jaartje niets doen. Of werken of zo.’
‘Maar dat is óók eng,’ zeg ik dan. ‘Stel je voor dat dat het werk in de koekjesfabriek je na een uur al verveelt? Of dat je blijft hangen in een baantje als afwasser en zo je ambities verliest? En je kansen op een solide inkomen? Dus moet je wel, studeren, leren, werken aan de toekomst!’
‘Nee. Het wordt niet leuk,’ benadruk ik ook nog. ‘Want studeren is zwaar en duur en tijdrovend en spannend en vraagt veel van je. Maar het wordt ook wél leuk. Want je zult groeien en wijs worden en achter je keuzes gaan staan en plezier hebben met vrienden en vriendinnen.’
Maar eerst moet ik mijn kind nog éven leren loslaten.
Morgen begin ik.
6 opmerkingen:
Sterkte morgen ;-)
Hup mama! Je kunt het!
Dat is drie dagen te laat, je had het gisteren al moeten doen!
Als hij met lego in een tent onder tafel zou zitten spelen, zou hij op 17 jarige leeftijd erg ongelukkig zijn. Misschien zou je zelfs na moeten denken over een instelling waar hij zelfstandig zou kunnen wonen, ja je zou dus toch ook los moeten laten!
Ria
Morgen begin ik zei ik ook toen ik met roken wilde stoppen en toen heb ik nog tien jaar doorgerookt.....
De mijne ging ook met 17 studeren, maar dat was toch echt te vroeg. Hij kwam steeds vaker thuis en ik kreeg op een gegeven moment zelfs complimenten over het eten! Dan zijn ze echt in een bedenkelijke staat kan ik je vertellen. Toen heeft hij twee jaar bij de Formido gewerkt,dat was precies de juiste oplossing. Hij liep daar rond alsof hij de Formido zelf had uitgevonden en werd zeer gewaardeerd, ook door de klanten. Daarna is hij weer gaan studeren en heeft nu een dijk van een baan. Als ze er niet aan toe zijn, zijn ze er niet aan toe. Utkompptgoet, heus.
"loslaten" een woord dat in mijn beleving zo een negatieve betekenis heeft. Misschien is het wel zo dat we als ouders zien dat de cirkel weer rond is en een intense periode van opgroeien en opvoeden klaar is.Na het "loslaten" is er weer een nieuwe rol voor je als ouder, die ook weer bijzonder is/kan zijn. Het gaat al sinds mensenheugenis zo, niet te moeilijk over denken, komt vanzelf .Monique
Je hebt zo gelijk... loslaten is het moeilijkste wat er is.. het is vertrouwen op je eigen opvoeding, op dingen die jij ze geleerd hebt... maar is dat wel beklijfd? De tijd zal het leren. En wat overblijft is vertrouwen in je kind en onvoorwaardelijke liefde... no matter what, de deur staat altijd open...
succes met de "studie" moederschap, vervolg "loslaten"
Een reactie posten