Moeder-zoonverhouding

Studiepol is een beetje ziek en als ik zeg dat hij morgen maar niet naar zijn vrijwilligersbaantje in het oorlogsmuseum moet gaan, protesteert hij niet. Even later val ik van mijn stoel van verbazing als ik hem in een telefoongesprek met een van de medewerkers van dat museum hoor zeggen: 'Ja, mijn moeder heeft gelijk.' Studiepol geeft mij namelijk nooit gelijk. Nooit. Hij lacht als hij mij verbaasd ziet reageren en als het telefoongesprek beëindigd is, wil ik natuurlijk het naadje van de kous weten. 'O, maar jij vindt toch dat ik morgen niet weg mag? Ik geef je dus eigenlijk toch geen gelijk, maar het komt wel handig uit.'

Studiepol vindt het eten dat ik kook bijna nooit lekker. Er zitten namelijk vitamines in. Vandaag schept hij, bij hoge uitzondering, twee keer op. 'O, wat een compliment,' zeg ik. 'Nee, ik vind het niet lekker, maar ik heb gewoon honger,' zegt hij.

In de kerk gaat het over de vijf broden en de twee vissen. Studiepol vraagt zich hardop af of dat brood ook van samenstelling veranderde, want stel nou dat hij die jongen was geweest met dat brood. Je moet er toch niet aan denken dat al die mensen met ons brood (ook wel bekend onder de naam biovies) gespijzigd zouden worden....

'Het wordt tijd dat ik op kamers ga. Je raakt veel te afhankelijk van mij.' (Dit nadat hij mijn fietsremmen heeft bijgesteld.)

En tijdens het afwassen, als ik zeg dat ik het waardeer dat de Polletjes dat zo gezellig samen doen: 'O, Kunstpol, we moeten even ruzie maken, anders moeten we morgen wéér samen afwassen.'