Recept voor een ultiem geluksmomentje

Snel, hurryhurry, voor het gaat regenen en het niet meer ophoudt en het gaat waaien tot werkelijk alle blaadjes van de bomen zijn gevallen en de eerste sneeuw ook al weer gaat vallen en het vreselijk koud wordt en mistroostig en somber, bakt u nog even een chocolade-perentaart. Want u moet 'm natuurlijk wel, net als wij zaterdag deden, buiten nuttigen. Met slagroom. In een fijn gezelschap en met thee. Of koffie. Dat moet u zelf maar even bedenken.

Het is niet moeilijk. Ik laat het rotste werk over aan de keukenmachine. Ooit, toen Parapol bijna aan de fruithap toe was, vroeg ik om een staafmixer. Van mijn ontzettend gulle zwager kreeg ik toen een keukenmachine. Zo was hij. Je vroeg iets kleins, je kreeg iets groots. 

Maar het kan ook gewoon met een goede garde en wat volharding.

Eerst hak je 100 gram pure chocolade in stukjes. Daar doe je 250 gram suiker bij en 125 gram zachte boter en dat meng je lekker. Een voor een vier eieren toevoegen en even heel goed mixen. Dan vier peren schillen en in stukjes snijden. Door het botermengsel met zo min mogelijk bewegingen 250 gram zelfrijzend bakmeel, een eetlepel cacaopoeder en een snufje zout werken. De helft van dit mengsel in een ingevette springvorm (24 cm of zo) doen, de peren erop en de rest van het mengsel erop.
In de (voorverwarmde) oven op 175 graden ongeveer 50 minuten bakken. Slagroom erop en uw calorieënbom is klaar!

En zo ziet die chocolade-perentaart er dus uit. Op de foto lijkt het helemaal niets, maar echt, hij is errug lekker. En u kunt 'm vast veel mooier maken!

Ik bakte er ook nog een Australische cake bij. Met wat meer rozijnen dan in dit recept staat vermeld en ook verving ik de helft van de boter door margarine. Voor het light-effect, zal ik maar zeggen. Haha.






Voor veel meer mooie foto's en een heel ander verslag over ons koeientunnelgestamp en het taarteneetfeestje van zaterdag moet u HIER zijn. Van harte aanbevolen!