Een verhaaltje in de categorie: het lijkt op die volle asbak in het portier en daarom maar een nieuwe auto kopen

Het liefst heb ik de touwtjes in handen. Commandeer de Polletjes aan hun huiswerk, (het liefst zou ik het zelf maken,) bepaal wat we gaan eten en wat waar, hoe en wanneer schoongemaakt moet worden.
Dat is nie goed nie. Ik moet ook dat leren loslaten. Maar dat is best moeilijk in dit Pollenhuishouden.
Even een recent voorvalletje.

In onze oude krakkemikkige keuken, waarin ik overigens prima koken kan, klemt een handig spotje met een spaarlamp erin. Om goed licht te hebben op het aanrecht. Dat ging prima, tot die lamp het na wat gesputter niet meer deed. Grote Pol kon zo gauw geen andere geschikte lamp in onze voorraadkast vinden en kwam er toen op zijn onnavolgbare, eigen wijze achter dat het dus wel aan het armatuur moest liggen.
Ik zei nog: 'Bel je schoonvader!' maar nee, dat deed Grote Pol niet. Raar. Want zijn schoonvader is wijs en weet toevallig vooral veel van Licht in de breedste zin van het woord.
Grote Pol mikte resoluut de oude spot weg, kocht een ander spotje à €12,75, draaide de spaarlamp er weer in en raad eens wat? De lamp deed het niet. Dus moest het aan het stopcontact liggen. Logisch in Grote Pols ogen. Toch probeerde hij toen eerst nog een ander lampje met de juiste fitting, dat hij helemaal uit Parapols kamer moest halen. Pfff. Een hele opgave in dit grote huis.
En raad weer eens wat? Die deed het gewoon!

Loslaten, Purperpol, LOS-LA-TEN!!!!