Als je geconfronteerd wordt met ziekte, met dood, met rouw en verdriet, maar ook als je een geboorte, een bruiloft of iets anders moois van dichtbij meemaakt, staat de wereld stil.
Je dagelijkse beslommeringen lijken dan zo onbelangrijk, zo klein, zo pietluttig soms, en ook het grote wereldnieuws over failliete landen, crisis hier, aardbeving daar, gaat langs je heen.
Waar maakt een mens zich soms druk om? We weten allemaal dat het vaak maar betrekkelijk is, dat er maar weinig van eeuwigheidswaarde bij zit.
Gisteren schreef ik hier over een boek, een dienblad, over gaspitten. Het leek erop dat ik druk mee was, en dat was in zekere zin ook zo. Maar mijn hart is de laatste weken ook vol van iets anders. Iets waardoor de wereld weer even stil lijkt te staan. Daarover wil ik vandaag iets schrijven.
Het gaat over H. van wie ik houd. Onze lieve broeder H. is ziek. Heel ziek. Binnenkort zal hij sterven. H. woonde vroeger op een steenworp afstand van ons huis. Samen met zijn vier jongere broers en zus. H. is vijf jaar ouder dan ik. Ik speelde veel met zijn broers en zusje. Maar H. was anders, daar kon je niet zo goed mee spelen. Wel kon hij leuke grapjes maken en mooi pianospelen, maar soms zei hij rare dingen die ik niet begreep: hij noemde me Lydinee, bijvoorbeeld. Later bleek dat hij autist is. Daarbij kwam een psychiatrische ziekte. H. heeft een moeilijk leven gehad. Maar wonder boven wonder is het ook een goed leven geweest. H. heeft namelijk een enorm groot geloof en vast vertrouwen in zijn Vader gekregen.
Nu woont H. op drie steenworpen afstand van ons huis. In een hospice binnen een groot woon- en zorgcentrum. Grote Pol en ik mochten twee keer met hem mee daar naar de kerk en wat was dat goed!
H. gaat sterven en dat is moeilijk en fijn tegelijk. Hij verlangt ernaar om in rust bij God te zijn, maar wat zullen veel mensen hem ook gaan missen.
13 opmerkingen:
Wow, da's moeilijk... sterkte ermee!
Ach wat verdrietig dat hij zo ziek is. Wat zal hij straks gemist gaan worden..
Gelukkig maar dat hij straks naar het beste plekje mag gaan waar je hem maar wensen kunt: in de armen van zijn Vader!
Sterkte met het loslaten van hem, Lydia..
xxx...
Maar, naast alle tegenslag, is het voor hem een groot geluk dat hij zo'n vast vertrouwen heeft in Zijn Vader!!!
:-(
Verdrietig. Sterkte.
Je gedachten zijn 'druk' bezig met H. en zijn sterven. Sterkte... sta even stil en let op Gods wonderen, juist in deze moeilijke tijd!
Poeh he dat is een heftig verhaal heel veel sterkte ermee ......
Groetssss Gerd@
O, mijn hart ging even wat sneller. want ik denk dat ik weet over welke 'H' het gaat. Ik heb zeer lang niks van hem gehoord. En het komt onverwachts en toch ook niet.
Wat moeilijk, voor iedereen, voor hem ook. Maar ik weet dat het ook fijn voor hem gaat zijn. Dat grootse geloof in onze God. Wat heerlijk dat hij door nu eindelijk helemaal vrij kan zijn.
Sterkte jullie allen met deze laatste tijd.
dit soort dingen blijven altijd lastig hoe je het ook went of keert.....
succes
Wat een dubbel gevoel is dat dan hè? Opluchting en verdriet... *knuffeltje voor jou*
Wat sla je de spijker op zijn kop, meid! Vreugde en verdriet horen bij elkaar als twee zijden van de medaille. Vaak vind je de diepste vreugde naast het diepste verdriet. Over dat autisme:Ik heb eens een keer een tekening van een volwassen autistische jongen gezien die in dit verband heel toepasselijk is....
Hij had een enorme boom getekend, waarvan alleen de stam maar onder de sombere wolken was. De bladeren en vooral de vruchten' waren alleen in de hemel te zien en te plukken.
Voor jullie broeder H. is het tijd voor het vergaren van de oogst in de hemel! Sterkte met de laatste loodjes......
Een iPad is wel heel erg fijn!( telt gelijk voor een paar verjaardagen...hoef je de komende jaren niets te verzinnen...)
Sorru,zat bij het verkeerde bericht....
Een reactie posten