Enig!

Wij voeden onze Polletjes keurig op. Zo mogen ze niet opscheppen over zichzelf, zeggen ze netjes 'dank je wel' en 'alsjeblieft' op de juiste momenten en doen ze zittend op de wc-bril hun plas.
We leren ze de ander uitnemender te achten dan zijzelf.
Ook hechten we een groot belang aan correct taalgebruik. Stijl- en spelfouten worden tot vervelens toe gecorrigeerd. Wij irriteren ons nooit, maar ergeren ons regelmatig ergens aan. Een iemand bestaat niet, een persoon wel. Wij zijn niet groter als, maar kleiner dan.

Parapol had het er de afgelopen weken erg moeilijk mee. Een vriendin van een vriend had zich iets in haar hoofd gehaald. Ze wilde de vriend verrassen en ze trok Parapol mee in haar warrige, maar dwingende complot. Ik zal u de details besparen, maar het was tenenkrommend, zielig én vermakelijk tegelijk. Haar dan toch uitnemender achten dan hijzelf, dat lukte niet meer. Haar IQ ligt ongeveer even ver van de 100 af als dat van Parapol, maar dan naar de andere kant. Als het niet nog een tikkie verder is.

Gisteren kwam Parapol thuis van het feestje van die vriend, waarbij dan eindelijk De Verrassing onthuld werd. Zij was er natuurlijk ook bij. Op dat feestje had ze gevraagd: 'Wie is er goed in spelling?' Iedereen hield subiet zijn mond. Parapol natuurlijk omdat hij geleerd heeft bescheiden te zijn. De anderen wellicht uit zelfkennis. Waarop de vriendin van de vriend had gevraagd: 'Ben ik dan de enigste????'